Back Home: een solide 3-5

Henk Vinkes

Op 12 december reed ik met mijn Hands Wet on the Wheel (© Radar Love) met grote snelheid naar Amsterdam om mij te begeven in de Twilight Zone. Die dag vierde een van mijn favoriete bands – Golden Earring – zijn 50-jarig jubileum in het vak. Dus mocht het team het dit keer doen zonder de bezielende leiding van hun Captain. En dus laat ik het met dit intro hier ook verder bij, want anderen kunnen beter beoordelen wat zich bij deze wedstrijd afspeelde. Ik ga verder onder in het feestgedruis, wat overigens een uitermate leuke avond was.

Het verslag is van Marcel Boel, waarvoor hulde.

De thuiswedstrijd van het 2e team tegen SG Max Euwe 2 moesten we zonder onze teamleider proberen. Henk Vinkes prefereerde, misschien wel terecht, een concert van een van zijn favoriete bands boven het de hele dag een beetje rondlopen tussen de borden en het zetten van een handtekeningetje of twee, om te eindigen bij de shoarmatent voor een half-om-half schotel. Op vrijdagavond ontvingen we een afzegging van Reint: hij was ziek, te ziek om aan het bord te verschijnen. Na wat telefoontjes en een uurtje chatten besloten we Cees Beekhuis uit Londen te laten overvliegen en een kansje in de KNSB te geven. Dat zal hem leren, dachten we nog…
Omdat ze gelukkig ook last hadden van afzeggingen, kwam Max Euwe enigszins gehavend in Apeldoorn: hun normale gemiddelde rating van zo’n 2060 was door een aantal invallers gezakt naar 2140?! Hebben wij weer… Het werd dan ook een vrij regelmatige overwinning voor de schakers uit Enschede, waar eigenlijk niet bijzonder veel tegen in te brengen was.

Aan het laatste bord speelde Henk Eleveld met wit tegen André Langendijk en zoals de gelijke rating van de twee spelers reeds deed vermoeden, werd het een vrij rustige remise. Een ietwat te rustige opening van Henk resulteerde in een fraai minnetje en nadat de dames werden geruild, werd er met de lichte stukken wat heen en weer geschoven, maar een echt verschil werd er niet gemaakt. Na 25 zetjes vonden de heren het mooi geweest (½-½).

Erik Smit had het geluk een van de invallers van Euwe te treffen aan bord 2: Rob Bertholee. Niet echt een onbekende in de schaakwereld en handig om op de reservelijst te hebben. In plaats van rustig te ontwikkelen, gooide Erik met wit z’n b-, c- en d- pion naar voren en rokeerde lang; gewaagd... Een break in het centrum leverde hem een mooie open d-lijn op, maar een iets te gretige dame-manoeuvre, waarschijnlijk op zoek naar pionwinst, werd mooi gebruikt door Rob, om met loper, paard en dame via alle uiteinden van het bord, de ontstane zwaktes in Eriks stelling bloot te leggen. Ook hier vonden de heren het na 25 zetjes welletjes: Erik liet zich sportief mat zetten (½-1½).

Onze super-sub, Cees Beekhuis, kreeg met wit aan bord 6 een wat vreemd aandoende Konings-Indisch tegen zich en spendeerde zijn tijd met het doen van normale zetten. Dit leverde hem een groot voordeel op, maar op de een of andere manier ebde dit langzaam weg. Met nog 20 minuten voor even zovele zetten vluchtte Cees in een dubbel toreneindspel, waarin hij dacht lekker pionnetjes te kunnen gaan roven. De verdubbeling van de torens op de 2e rij van zwart was iets effectiever dan de toren van Cees op de 7e. Nog even een verkeerd gaatje voor de koning maken en zwart maakte het hard af. Jammer van een in eerste instantie goed opgezette pot (½-2½).

Jasper Zwirs kwam met zwart na een afruil-Slavisch (kan het erger…) met een prima gelijke stelling het middenspel in. Een flinke bok op de 21e zet, om de dames af te ruilen (maar dan net op de verkeerde manier), gaf Luc Compagnie een gratis pionnetje in een toreneindspel. En dan zit je te keepen voor de volgende 35 zetten. Gelukkig voor Jasper zette wit niet echt door en liet Luc het eindspel verzanden in remise (1-3).

Het was aan Nikolai Kabanof om zijn wat magere score dit seizoen op te vrolijken met een flinke overwinning. In een voor zijn doen rustige partij aan bord 7 werden snel de dames geruild (wat is dat toch?) en kon Kabbie met zwart beginnen met manoeuvreren. Kabbie probeerde aan alle kanten van het bord te breken, maar het eindspel van Paard tegen Loper bleek voor wit (de kleur met het Paard) toch iets gemakkelijker te spelen. Blijkbaar moest er toch een beslissing op het bord komen, want Kabbie forceerde, ging te ver en verloor in een remisestelling de controle en moest wederom berustten in een nul (1-4).

Borden 1,3 en 4 moesten het dan maar doen, hahaha Freddie van der Elburg mocht aan bord 3 tegen zijn oude kamergenoot in hun studententijd: Raoul van de Oudeweetering (broertje van…) De heren deden elkaar weinig pijn en een soort gesloten Siciliaan resulteerde in een enorm geschuif. Het eerste stuk werd pas op zet 15 geruild, maar pas toen Freddie met zwart tegen tijdnood er nog wat van probeerde te maken en vrolijk met f5 het centrum wilde aantasten, kwam er tekening in de strijd. Raoul won een pion, maar zette vervolgens zijn paard een beetje ongelukkig aan de rand. Net op de 40e zet wikkelde Raoul af naar een eindspel met een stuk minder, maar wel twee extra pionnen ervoor. Het viel Freddie bijzonder tegen hoe zwak paarden eigenlijk zijn tegen randpionnen, en meer dan remise zat er niet in (1½-4½).

Ongeveer tegelijkertijd was de puf ook uit de stelling van de twee teamleiders, aangezien Henk er niet bij was, nam Marcel Boel die rol voor hem waar. Tegen Anne Veltman zocht hij met wit een vaag zijvariantje van het Frans op, maar bereikte niet bijzonder veel. Wits stukken stonden wat onsamenhangend en een poging deze in het spel te brengen, resulteerde in een klein maar hardnekkig nadeeltje. Middels een pionoffer kwam wit wat beter in de stelling, maar het was met name een foute Koningswandel van Anne die hem zijn voordeel kostte. Net na de remisemarge bereikt te hebben, overzag Marcel een toch niet al te moeilijke winst en restte er slechts een eindspel met een miniem plusje. Gezien de stand leek een remise de meest diplomatieke oplossing (2-5).

Het spektakel speelde zich af aan het topbord, waar Martin van Dommelen het met zwart mocht opnemen tegen Mees van Osch. Na goed gereageerd te hebben op de pionmars a2-a4 t/m xb7, stond Martin een tikkeltje beter. Vanaf zet 20 ligt de computer echter om iedere zet in een deuk. Nu is mijn engine niet de allerbeste, maar als ie +6.50 aangeeft, is er toch iets misgegaan met Martins stelling. Tien zetten later staat het weer gelijk, maar Martin heeft wel een kwaliteit verloren. Het loperpaar biedt lekkere compensatie en de heren gaan vrolijk verder. Na de tijdnoodfase begint Mees weer beter te staan, maar de engine springt van +3 ineens naar 0. Een laatste kans op eeuwig schaak wordt niet gegrepen, en dan staat er ineens een toreneindspel op het bord, waarin Martin een dodelijke d-pion extra heeft. Hoe hij het doet, weet niemand, maar 4 uit 4 is een fijne score en maakt de einduitslag een stuk dragelijker (3-5). Na een enerverende analyse, met een mannetje of 20, bleken de auto’s al lang op weg te zijn naar Enschede en is Mees maar in Apeldoorn gebleven. We hebben hem daarna niet meer gezien…

Een solide 3-5 nederlaag dus en we staan weer lekker in de middenmoot. Volgende keer (in het nieuwe jaar) is Henk V. vermoedelijk weer van de partij (en Reint hopelijk ook) en mogen we naar het modernste clubhuis in Nederland: Hardenberg.

foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

eFXO Apeldoorn verstevigt koppositie

Merijn van Delft

Afgelopen zaterdag heeft eFXO Apeldoorn de koppositie in de 1e klasse B stevig in handen gekregen door thuis EGGERT Purmerend met 8,5-1,5 te verslaan. Omdat directe concurrent De Stukkenjagers onderuitging tegen Paul Keres, bedraagt de voorsprong nu twee matchpunten en acht bordpunten. Maar goed, we hebben afgelopen seizoen gezien dat dat allemaal nog niet zo veel zegt. De volgende ronde spelen we zelf tegen Paul Keres, dus we zijn gewaarschuwd.

Het eerste opmerkelijke moment in de wedstrijd zaterdag werd veroorzaakt doordat na 24 zetten de telefoon van mijn tegenstander Wim Luberti aanfloepte en geluid maakte. Van kwade opzet was duidelijk geen sprake, maar de regels zijn eenduidig.

Alexander Kabatianski speelde een solide remise met zwart tegen Demre Kerigan en daarna begon het punten te regenen voor Apeldoorn. Stefan Kuipers ging na enig duw- en trekwerk door de Pirc van Lucas van Mil heen. Thomas Beerdsen bekroonde zijn initiatief tegen Enrico Blees. Arthur van de Oudeweetering had het niet gemakkelijk tegen Giel Spaans, maar trok de partij alsnog naar zich toe. Armen Hachijan moest ook geduldig spelen en deed dat met succes tegen Peter Smits.

Bij een 5,5-0,5 tussenstand deed Warner de Weerd wat terug namens Purmerend door Nico Zwirs keihard mat te zetten. Daarna kwamen er nog drie volle punten door voor Apeldoorn. Aan het eerste bord won Max Warmerdam een goede partij van Pieter Hopman. Sjef Rijnaarts won met creatief spel van Piet Peelen. Tim Lammens ten slotte won een solide positionele partij van Nicky Law.

Bijna eindstelling: 50. Dd7+ Kc5 51. Th1 en zwart geeft op (partij Rijnaarts - Peelen)

't Andere verslag | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Schaakstad Apeldoorn ontzet

Henk Vinkes

Hallo Groningen, hier Apeldoorn, daar zijn we weer. Maarruh jullie waren hier toch al geweest? Ja, dat klopt maar de competitieleider vond het nodig om ons twee ronden na elkaar naar het Noorden te laten gaan. En daar schikken we ons dan maar in. Gelukkig hoeven we in de volgende ronden niet weer zo ver, ach ja Assen, maar dat is eigenlijk net om de hoek! Maar goed, vier weken nadat we waarschijnlijk onnodig hadden verloren van SISSA 2 was nu Groningen 2 onze tegenstander. Op papier een sterke tegenstander en ze hadden in de eerste ronde van SISSA gewonnen, dus het was wel opletten geblazen. Gelukkig kon Erik Smit deze ronde wel weer meespelen wat iets meer degelijkheid aan het team geeft, niets ten nadele van Mark Brussen natuurlijk ;-)

Na de toeristische trip van de vorige ronde met de verlate aanvangstijd werd ons door wedstrijdleider Edwin Denisse op het hart gedrukt dat hij dat geen tweede keer zou tolereren. En terecht natuurlijk. Onderweg werden al de locaties gecontroleerd en daaruit bleek dat Nikolai een voorsprong van vijftien kilometer had, dat gingen we natuurlijk nooit meer inhalen. En toch kwamen we bijna tegelijk bij de speelzaal aan, ach ja de parkeerplaats was deze keer maar iets verder gekozen. Feit was wel dat we op tijd konden beginnen aan deze revanche tegen de Groningse schakers, want daar waren we op uit.

1.e4 (bis)

Maar daar moesten we wel zeer diep voor gaan, vooral als na afloop van de wedstrijd een gemiddelde van 57 (!!) zetten blijkt te zijn gespeeld. Dat toont de strijdlust aan die we op het bord brachten. Maar zoals gezegd het kwam van ver, en de eerste die daar de gevolgen van ondervond was Nikolai Kabanof. Hij werd letterlijk en figuurlijk van bord gemept door Rudolf Potze, zelf gaf hij hem op het notatieformulier een andere naam, maar dat terzijde. Na amper tien zetten te hebben gespeeld krijgt Nikolai al allerlei dreigingen naar zich toe geslingerd. En een paar zetten later is de stelling al duidelijk minder voor hem. De koning mag niet meer rokeren, pionnen op de koningsvleugel staan er niet op hun voordeligst bij, en ga zo maar door. Na twintig zetten is de partij over, maar Nikolai gaat toch nog door, je weet maar nooit. Maar Rudolf Potze maakt geen fout, en doet de ene na de andere sloopzet. Het is prijsschieten, totdat Kabbie het eindelijk genoeg vindt en gedesillusioneerd opgeeft. De witte dame heeft een waar slagveld aangericht, terwijl aan de andere kant, en dat is wel heel opmerkelijk: de zwarte dame geen enkele zet heeft gedaan in deze partij! Dat zie je volgens mij niet vaak gebeuren…

Maar de malaise is dan nog niet voorbij, want Freddie verliest van Alef Boer die hem op de tweede zet al “verrast” met een ongebruikelijk zet in het Hollands. Er ontwikkelt zich een boeiende strijd met een voor Freddie open wond op f7. Toch weet hij de nodige dreigingen te counteren en hoeft niet te vrezen voor erger. Toch weet Alef Boer na verloop van tijd een voordeel naar zich toe te trekken met een lastige vrije e-pion en een toren batterij op de g-lijn. Die combinatie zorgen voor de nodige problemen die zwart in eerste instantie niet weet op te lossen. Maar dan staat de verdediging er opeens toch voldoende bij en hoeft Freddie min of meer niets meer te doen dan afwachten. Maar dat afwachten stond vandaag niet in zijn woordenboek want een te optimistische zet (33… g5) laat alle mooie vooruitzichten op een remise in het water vallen. De koningsvleugel wordt wagenwijd opengezet voor wit, die meteen de geboden kans aanpakt. Gevolgd door nog een blunder geeft Freddie een paar zetten later op. En dan staan we even met 2-0 achter, dat lijkt hard aan te komen, maar de realiteit leert ons dat we hard terug gaan slaan.

Het was bijna al van Erik Smit gekomen die op zijn eigen manier Joop Houtman zwaar laat zweten. Lange tijd gaat de strijd gelijk op en een remise lijkt het meest logische in deze partij. Het gevecht wordt in de eerste twintig zetten achter de linies uitgevochten en de manoeuvres zijn overbekend. Maar dan is het Joop Houtman die tot actie overgaat. Een schijnoffer met het paard zorgt ervoor dat Erik zijn loper op het oog buiten spel moet zetten. Houtman gokt erop dat zijn twee torens een garantie zijn voor gelijk spel in het witte kamp. Maar als Erik waarschijnlijk iets avontuurlijker had gespeeld en de verdediging op orde had gebracht, was de winst makkelijk naar hem toe gekomen. Zoals het nu ging kon Houtman de witte koning insluiten, zodat deze niet meer aan eeuwig schaak kon ontsnappen. Natuurlijk baalde Erik daarvan want na afloop ziet hij hoe eenvoudig de winst was geweest.

Niet treuren want Marcel Boel levert de eerste winstpartij van de dag bij El Capitan af. Getergd door de snotverkouden remise bij het vorige bezoek aan Groningen geeft hij Peter Hulshof totaal geen kans op deze mooie verregende rotdag in november. Nikolai heeft in zijn partij geen kans gekregen, hier is het Marcel die er geen gras over laat groeien en na de opening al de manier kan uitkiezen hoe hij gaat winnen. Dat is natuurlijk heerlijk spelen, en genieten. Eerst moeten er nog wat kleine probleempjes worden opgelost maar dan is de witte a-pion het onderwerp van de aanval. Wit weet die nog wel te behouden maar moet daarvoor wel de c-pion opgeven, wat is het verschil, die a-pion komt later nog wel. Het speelt vrijwel vanzelf, ook in tijdnood, en voor de veertigste zet is het beslissende voordeel een feit. Wel weet wit nog een trucje in de stelling te brengen waar Marcel bijna in de fout gaat. Hij geeft toe dat hij na Db2 er over dacht om d3 te spelen. Het lastige is dan je mat gaat op g7, maar gelukkig ziet hij het op tijd. Joop Houtman weet nog een pion terug te veroveren maar wel ten koste van een verloren pionneneindspel. Een winstpartij uit een stuk!

En daarmee luiden we totale ommekeer van de wedstrijd in want nadat we ongeveer een uur hebben moeten wachten kan Reint ook een overwinning bij laten schrijven. Tegen Peter Bosker heeft hij vrijwel de gehele partij een licht voordeel, maar dat is nog geen garantie voor winst. Maar hij moet wel een pion opgeven om zodoende spel te houden, maar daar krijg je vroeger of later de rekening voor gepresenteerd. De stukken van Reint staan oerdegelijk opgesteld en de kleinste misgreep van Bosker wordt genadeloos afgestraft. Nadat pion f7 is veroverd rest Peter Bosker niet anders dan een verloren stelling tegen beter weten in door te spelen. Het mondt uit in een dame-eindspel waarin Reint alle touwtjes in handen heeft en speelt dat dan ook soepel uit. Tuurlijk, met twee pionnen meer moet dat ook zo zijn, maar enige secure behandeling was wel gewenst. Het resultaat is er niet anders om, we scoren de gelijkmaker.

Henk Eleveld is de volgende die voor het aanstaande feest zijn aandeel aan komt bieden. Al vroeg in de partij tegen Ewout Clarenburg geeft hij aan dat het wel eens zijn dag zou kunnen worden. Henk weet met zijn stukken een soort omklemming van de witte stukken te bewerkstelligen. En na twintig zetten staan de witte stukken verward om zich heen te kijken wat er allemaal aan de hand is. Ze werken totaal niet samen en gaan dan maar zelf op pad, maar ook dat idee wordt om zeep geholpen. Dan volgt er een middenspel waarin Henk makkelijk twee pionnen weet te winnen. Toch moet hij daar goed op zijn tellen passen om het verworven voordeel weer uit handen te geven. Maar hij speelt met genoeg precisie en het is een kwestie van tijd dat het beslissende voordeel voor hem is. Als hij eenmaal de laatste witte pion ook heeft verorberd moet Clarenburg inzien dat het genoeg is. Vanaf de eerste zetten heeft Henk laten blijken dat hij alleen aanspraak kon maken op de winst, en dat is uitgekomen.

Maar dat we dan nog zo plotseling de winst toegeworpen krijgen was niet verwacht. Martin speelt tegen Adrian Clemens een lange Siciliaanse Taimanov partij zonder dat het evenwicht wordt verbroken. Wie kan aanspraak maken op een voordeeltje in de partij? Geen van beiden, of het moet de zwarte pion op e3 zijn die daar ogenschijnlijk goed lijkt te staan. Daarentegen kan Martin zijn voordeel opeisen aan de hand van de twee verbonden vrijpionnen die voor hem onrust moeten gaan brengen in het zwarte kamp. Vraag is ook wie er te lang doorspeelt in dit totaal gelijke toreneindspel. Misschien is het handig om een van de torens af te ruilen en de boel meer te vereenvoudigen, nee daar hebben de heren gen zin in. Want we moeten bewijzen wie de langste adem heeft. Tja, en dan is het al na zessen en beginnen de eerste borden en stukken opgeruimd te worden, slaat de vermoeidheid toe en doen we nog maar eens een poging tot een trucje, maar daar gaan we heus niet intrappen… Maar niet, dan toch oeps, had ik toch maar die toren afgeruild, en nu is het te laat. Een moment van onoplettendheid doet Clemens de spreekwoordelijke das om. Nadat hij de op het oog onschuldige toren niet omwisselt voor een consumptiebon ziet hij zet c6 van Martin over het hoofd. Tsjing tsjing, wij kunnen ons rijk rekenen met de winst in de wedstrijd, want er gaat een complete toren verloren. Het was niet nodig geweest, maar uiterst welkom voor ons.

Het lijkt er wel op alsof we bezig zijn met een Scandinavisch seizoen, want voor de zoveelste keer in drie ronden komt deze opening op het bord. Een trend? In ieder geval is het ook weer in de langste partij van de dag, die van Jasper Zwirs. Tsjonge jonge, wat duurde die lang. Op een bepaald moment begint wedstrijdleider Edwin Denisse te controleren of de 500-zetten regel niet wordt overtreden, overleg met het hoofdkantoor van FIDE geeft geen uitsluitsel. We zijn tussendoor maar even naar huis gegaan want er moest toch iemand de hond uitlaten en de katten te eten geven. Toen we weer terug kwamen was hij nog steeds bezig. Ja, hij kon nog steeds bogen op een klein voordeeltje. Dus ja, wat doe je dan? Ach, we gaan even naar de Grote M, en wie komen we daar tegen… inderdaad de Kleine Beer! Waar je komt en gaat, hij weet hem altijd te vinden. Maar goed, Jasper heeft weer een sterke partij gespeeld en Peter Hendriks behoorlijk in ademnood. Legt hem het vuur na aan de schenen, maar de echte doorbraak komt er elke keer net niet. Hendriks houdt zijn toren ver uit de buurt van eventuele vorkjes, aftrekschaakjes en meer van trucjes uit de hoge hoed. Heeft er ergens winst voor hem ingezeten, Erik denkt van wel? Net op het moment dat ik hem adviseer een remise aan te nemen, maar de computer is het daar niet mee eens. En een paar zetten later zien ze dat zelf ook in.

Maar we nemen wel wraak voor de gemiste kans tegen SISSA, een ander team, maar het zijn Groningers en daar was het misschien wel om te doen. Gevolg is dat we na deze ronde op de tweede plaats staan, en dat was een seizoen eerder wel anders. Het geeft een goed gevoel, mede omdat we het sterker geachte team van Groninger Combinatie puur op wilskracht hebben verslagen. Natuurlijk heb je daar wel een gelukje bij nodig, maar dat cliché zou de tegenstander ook van stal halen. Volgende ronde tegen Enschede, gaan we voor de koppositie? De teamleider zal er op moeten vertrouwen, want hij is er niet bij, en dat is sinds het Gronings ontzet niet meer voorgekomen.

Partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Groningen (Deel 1)

Henk Vinkes

Groningen… de oudste vermelding van deze stad/provincie dateert uit 1040, en dat is een verdomde lange tijd geleden. Vroeger bleek het zelfs lange tijd Friestalig geweest te zijn, maar dat maakt voor de lengte van een reis daarheen eigenlijk weinig uit. Het is altijd daar boven in het Noordelijke Nederland blijven liggen en het is nooit dichterbij bij onze Hometown Apeldoorn gekomen, die afstand blijft er voor altijd. Ooit zal er eens een Universiteit opgericht zijn waardoor slimme jongens (en natuurlijk meisjes) die kant op gingen om hun studie te volgen. Uiteraard zaten daar ook sterke schakers bij met als gevolg dat redelijk veel sterke teams meedoen in de hogere regionen van de landelijke schaakcompetitie. En ja, dan moet je wel eens naar Groningen… Alleen dit jaar zijn wij de uitverkorenen die daar twee keer, ja twee keer naar toe mogen. Ach, het is altijd dichterbij dan Voerendaal, of meer van dat zuidelijke, bijna Belgische enclave.

Maar voor het gevoel van sommige spelers zitten we dan al bijna tegen de Poolgrens aan met de daarbij behorende koude rillingen. En die rillingen lijken een invloed te hebben op het richtingsgevoel. Zo erg zelfs dat we daardoor een niet ingelaste toeristische stadstour van het altijd gezellige Groningen zijn gaan doen. Niet mijn idee want de wedstrijd zou toch echt om 13.00 uur moeten beginnen. De paniek slaat nog net niet doe omdat er via de moderne sociale App-media contact is over de op dat moment huidige locatie. Die is elke keer weer verrassend als daar de algemeen bekende Grunningse ijkpunten de revue passeren: het Peerd van Loeks, de Martini-toren, het Marktplein waar ooit eens Serious Request plaatsvond en ga zo maar door. Maar het iconische Denksportcentrum Jannes van de Wal is in de verste verte niet te bekennen.

Teamcaptain Henk moet zich dan maar in alle bochten zien te wringen om bij de wedstrijdleider te proberen enig uitstel te bewerkstelligen voor het begin van de wedstrijd. Via zijn vanzelfsprekende en uiteraard grote charme lukt hem dat met de hulp van Edwin Baart (teamleider van BSG) en de nodige steekpenningen om het aanvangstijdstip tien minuten te verschuiven. Een in de ogen van diverse spelers die later arriveren wonderbaarlijke actie; ach, zo heeft iedereen zijn gave. Maar dan is helft van het team nog niet aanwezig, maar langzaam maar zeker komen ze in de buurt. De tien minuten zijn snel verlopen en de strijd tegen SISSA 2 gaat beginnen, met of zonder volledig team. Dan duurt het nog bijna tien minuten voordat we compleet zijn, een avontuurlijke rondrit rijker.

Op de woensdag voor de wedstrijd komt Nikolai met het “vrolijke” bericht dat Marcel ziek is. Oh jippie, daar zat ik nou net op te wachten, mede omdat Erik Smit deze keer ook niet mee kan spelen. Bij navraag verzekert Marcel mij dat hij wel degelijk mee zal spelen, en de griep hem er niet onder de donsdekens zal krijgen. Mark Brussen springt als Super-sub in de open plek van Erik. Omdat SISSA er niet helemaal zeker van is plaatsen ze hun sterkere spelers in het midden van de opstelling, hopend dat het goed uitpakt, wij doen de “normale” volgorde. Let’s play!

Marcel is toch nog niet goed opgeknapt van de griep en zit snotterend en misschien ook niet al te blij achter het bord de stukken te verschuiven tegen Frits Rietman. Er komt een Scandinavische opening op het bord waarin Marcel een miniem voordeel heeft. Maar dat is snel geneutraliseerd en er blijft een stelling die net zo kalm is als het rondvaren in de Noorse Fjörden. Mede omdat hij niet echt fit is besluiten de heren vlot tot remise.

Daarna moeten we bijna anderhalf uur wachten voordat Martin zijn partij tot een goed einde weet te brengen. Omdat zoals eerder aangegeven heeft SISSA de opstelling door elkaar gehaald en spelen de iets mindere broeders op bord een en twee. Maar ook die hordes moeten natuurlijk wel genomen worden, en dat gaat soms moeilijker dan verwacht. Maar dat is niet bij Martin tegen Ernst Jan Pastoor het geval. Tot ongeveer de 16e zet is er weinig duidelijkheid in de stelling, behalve dat er een kleine bres in de zwarte stelling is geslagen op f7. En daar gaat Martin dan ook gelijk op af, en weet Pastoor even niet meer wat de beste verdediging zetten zijn. Als Martin alle stukken weet te mobiliseren die nodig zijn voor het slotakkoord is de winst snel binnen. Maar de vreugde is van korte duur.

Nikolai is nog bezig om alle toeristische attracties een plaats te geven, terwijl Arjan Dijkstra al vanaf de eerste zet met de partij bezig is. In de voor ons overbekende Nikolai-stijl vliegen de stukken aan alle kanten over het bord om uiteindelijk de witte koning om te leggen, tenminste dat is het plan. Maar de witte stukken werken beter samen en dwingen Nikolai de terugtocht te aanvaarden. En daar komt het witte stukkenarsenaal in beweging. Loper, paard en de dame worden in stelling gebracht. Nikolai wordt gedwongen een loper te geven voor twee pionnen maar krijgt er qua stelling niets voor terug. In alle wanhoop dan ook nog maar een toren er tegen aan, en dat luidt het einde in. Een kansloze nederlaag voor Nikolai. De stand is weer gelijk op 1½-1½.

Zonder twijfel moet Jasper Zwirs veel zelfvertrouwen hebben meegenomen na de eerste ronde waarin hij met een klinkende overwinning zijn terugkomst vierde in het tweede team. En dat ondervond Andrey Tsyganov nog voordat de opening goed en wel voorbij was. Want toen had Jasper al een zo goed als gewonnen partij in handen. Maar bij de eerste gelegenheid stokte de machine even en koos hij voor de minst gunstige voortzetting, waardoor het voordeel verdween. Maar het duurde niet lang voordat hij een volgende kans kreeg. De overgang naar het dubbele toreneindspel leek goed voor hem uit te pakken, maar ook hier een kleine misgreep met grotere gevolgen, die niet meer op konden leveren dan remise. Na nog een paar keer kans te hebben gehad op groter voordeel kwam er toch een gelijke stelling op het bord. Jammer, want hij had zeker meer verdiend, maar ook deze partij geeft vertrouwen voor de rest van het seizoen.

Dan was er nog een partij met de Scandinavische opening: Rietveld tegen Van der Knijff, maar hier gebeurde meer dan bij die van Marcel Boel. Al snel zijn er veel stukken geruild en lijkt een remise de meest logische uitslag. Maar daarvoor zijn beide spelers niet zo vroeg uit de veren gekomen en proberen er wat van te maken. Het is wel snel duidelijk dat Renze Rietveld een makkelijkere stelling heeft om te spelen. Het paard van Reint springt doelloos heen en weer in de eigen gelederen en kan maar niet van stal komen. En om dan na al dat gehuppel op een plek als a8 terecht te komen is niet echt fijn. Maar als Reint dan ook nog te optimistisch met zijn toren aan de haal gaat blijkt dat Rietveld het beste zijn geduld heeft bewaard. De vooruitgeschoven pionnen blijken dan opeens wel heel erg ver t zijn doorgelopen, en beslissen de partij op een soepele manier. Soms is het dan toch beter om de remise te nemen in plaats van een … ja hoe beschrijf je dat: onbezonnen winstpoging? Hoe dan ook, we komen weer achter te staan, maar het lijkt hem niet te gaan worden.

Henk Eleveld heeft vele voetstappen in Groningen achtergelaten en daarbij ook de nodige schakers onder de voet gelopen. Vast en zeker zal hij ook genoeg tikken op de neus hebben gehad, maar vast staat wel dat hij veel mensen weer terugziet in de strijd op het bord. Zo ook vandaag: Bert van der Marel over wie hij verteld had dat de partijen veelal tot op het bot werden uitgevochten. En vandaag was daarop geen uitzondering. Een Konings-Indische partij met naar mijn gevoel een vrij open stelling die je normaal niet tegenkomt in deze opening. Al snel zijn er diverse pionnen rondom de witte koning van het bord verdwenen en heeft Henk een loper op h6 geposteerd om voor onrust te zorgen. Nog voor de dertigste zet is het bord bevrijd van bijna alle zware stukken en gaat het spel over in een langdurig eindspel met alle trucjes over en weer, ach ze zullen dat vroeger ook al wel gedaan hebben. Net voorbij de veertigste zet staat er een toreneindspel op het bord met een pion minder voor Henk. Maar die weet hij snel terug te winnen en nog vinden ze het niet genoeg. Het moet zoals waarschijnlijk gebruikelijk bij hen tot op het laatste houtje uitgevochten worden. En zo geschiedde, een waarlijk episch gevecht… nou ja, lang.

Maar helaas zijn we nog steeds in gevaar om met een nederlaag uit het hoge noorden te moeten vertrekken. Als eerste de opdracht aan Mark Brussen om dat te voorkomen. En dat mag hij dan doen tegen een van de sterkere spelers van SISSA die aan een lager wal geraakt bord is neergezet. Maar Mark laat zich niet intimideren en speelt gewoon goed, en heeft lange tijd het beste van het spel. En als dan de remise binnen bereik ligt, laat hij zich uit de tent lokken en moet plots een pion inleveren. Vanaf daar heeft hij niks meer in de pap te brokkelen, langzaam maar zeker is Hendrik de Groot de overwinning binnen aan het hengelen. Mark kan niets doen tegen het samenspel van koning en toren die voortvarend te werk gaan. Helaas is de overmacht te groot en moet Mark de koning omleggen. Het verlies is een feit, en dat is zuur want we hebben wel de nodige kansen gehad.

Maar het is nog niet afgelopen want Freddie van der Elburg is ook nog steeds bezig in een naar mijn mening moeizame partij. Siciliaans opening, Taimanov variant, en tegenstander Walinga speelt taai. Freddie kan niet echt potten breken en moet hopen op een misgreep van de overkant. Maar die komt er niet, wel staat er een vervelende vrije a-pion die eerst opgeruimd moet worden, geen eenvoudige taak. En die pion gaat maar naar voren zonder dat Freddie hem in bedwang kan houden. Pas na de veertigste zet en de eerste tijdcontrole maakt Walinga een eerste fout, en is Freddie gelijk op zijn hoede op daar van te profiteren. En direct daarna is de vervelende pion om zeep geholpen. Maar dat wil niet gelijk zeggen dat de partij gewonnen is voor hem, maar het speelt wel degelijk een stuk makkelijker. Maar mede door de grote tijdnood waar Eric Jan Walinga zich in bevindt kantelt de partij in het voordeel van Freddie. Niet verwonderlijk dat hij verliest door tijdsoverschrijding, want de problemen waren te groot geworden om snel door te kunnen rekenen.

En zo kreeg de nederlaag nog iets draaglijker aanzien, maar daar mogen we niet tevreden mee zijn. We hebben kansen te over gehad, Jasper had eerder toe kunnen slaan, en Reint en Mark hadden voor de remise moeten gaan. Maar in die glazen bol hebben we allemaal wel eens gekeken, want als je alles vooraf weet is het ook maar saai. Iedereen gaat zich al weer vrolijk voorbereiden op de volgende ronde, die we ook weer in het altijd gezellige Groningen – ja, inderdaad die stad – mogen spelen.

Bij deze nogmaals dank aan Erwin Denissen en Edwin Baart voor het soepel omgaan met het verplaatsen van het aanvangstijdstip van de wedstrijd.

Partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Acht op een rij

Arthur van de Oudeweetering

In de afgelopen ronden had Voorschoten al wat bordpunten gepakt tegen De Stukkenjagers en een matchpunt tegen Voerendaal, maar zaterdag konden ze pas bij een 0-8 stand wat terugdoen.

Op een rijtje:

Merijn van Delft counterde cool na een ontoereikend stukoffer van Igor Damen. Sjef Rijnaarts hield de druk op de ketel in een spannende Najdorf, en net toen de druk leek weg te vallen, was Elwin van der Auweraert iets te gretig met het voltooien van zijn ontwikkeling. Nico Zwirs had intussen zijn ruimteoverwicht in de Schlechtervariant (schijnt ook iets met stapelbedden te maken hebben) goed benut: uiteindelijk kon de toren van Vincent Blom op a7 het niet bolwerken tegen de centrale vrijpion en een koningsaanval -J. Tim Lammens (tegen David Jongste) had via een aloude wending een pion buitgemaakt in een Spaanse opening en zette die gedegen om in een punt. Arthur van de Oudeweetering drong behoorlijk aan in de Aljechin-variant van Frank den Herder, won een pion en toen zijn stukken weer naar de goede velden gedirigeerd waren, was het punt zonneklaar. Alexander Kabatianski manoeuvreerde omzichtig met wit (originele koningswandel) en toen Peter Wilschut niet doortastend genoeg doorpakte brak Kaba met ijzeren hand de boel beslissend open. Armen Hachijan tekende voor punt 7 door continue mooie druk te houden door middel van een pionoffer. Na de tijdcontrole werd Ratsma (Rosa) ingesnoerd en uitgeteld. Stefan Kuipers ten slotte, bracht na een enigszins wisselvallige Konings-Indisch in de voorhand punt 8 binnen tegen Frits Fritschy toen de ongelijke lopers ongelijke kansen bleken te bieden.

Hier stopte dan eindelijk de goede lijn. Max Warmerdam zal vermoeid zijn geweest van het WK waarvan hij (samen met overigens coaches Stefan en Merijn) de dag ervoor was teruggekeerd. In elk geval liet hij zich twee keer door Ratsma (Midas) de kaas van het brood eten in goede stelling en uiteindelijk was de koek op (je kunt nooit te veel uitdrukkingen gebruiken in een verslag van een teamwedstrijd – altijd smullen). Thomas Beerdsen (tegen Henk Schouten) ten slotte, greep mis net na de opening, en overleefde een beroerde pionnenstructuur niet, hoewel hij nog dichtbij kwam in het toreneindspel.

Mooie score dus voor eFXO Apeldoorn – dat moet hoop bieden voor de toekomst en vrees inboezemen bij de volgende tegenstanders.

't Andere verslag | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Gerekruteerde stoofperen

Henk Vinkes

Tijdens de autorit naar het noordelijke Groningen voor de tweede ronde kreeg ik van Henk Eleveld de vraag of ik dit jaar me had voorgenomen nu eens geen verslagen te gaan schrijven. Ik stelde hem gerust dat dat zeker wel ging gebeuren maar dat ik er nog totaal niet aan was toegekomen. En dat om verschillende redenen die ik me van de week na de eerste ronde zo niet meer kan herinneren. En de tweede week daarna heb ik gepoogd een nieuwe serie “Teamleiders Bakken Heel Holland Bruin” op te zetten, om daarmee mijn verjaardag iets meer cachet te geven. De gebakken appeltaarten vonden gretig aftrek, maar of ik door de eerste schifting van Martine Bijl heen was gekomen kan ik me niet voorstellen, maar ik heb het Bijltje er niet bij neergegooid. Maar ook moest ik weer de nodige inspiratie en ideeën vinden hoe deze eerste ronde voor het nageslacht te gaan beschrijven. Een idee als bijvoorbeeld Hallo Vriendjes en Vriendinnetjes, daar zijn we weer! gingen snel de prullenbak in. Misschien komt die er nog weer een keer uit in een jolige bui. Dus nu op een druilerige oktoberdag heb ik het gewaagd om de strijd tegen de toch wel sterke club uit Meppel te gaan beschrijven.

Voordat we met dit seizoen konden beginnen moest eerst het team weer samengesteld worden. Nu hoefde dat op zich geen problemen te geven want we gingen uit van de basis van het vorige seizoen. Maar wel met een paar kanttekeningen. Al snel was duidelijk dat Mark Brussen iets minder zou gaan spelen vanwege andere bezigheden, maar wel beschikbaar zou zijn als invaller, altijd handig. Al met al leek het erop dat we met een redelijk sterk team het seizoen in zouden gaan. Omdat het derde team een behoorlijke stap terug had gedaan naar de OSBO-competitie kwam daar ook het een en ander wapengekletter beschikbaar. Misschien dat Jasper Zwirs nooit de kans heeft gehad om zich echt in het derde te bewijzen door verschillende oorzaken. Maar voor het nieuwe seizoen kwam hij wel in de picture van welke kant dan ook, Schaakstad of hemzelf. Daar hebben we nog wel even over moeten debatteren maar het eind van het liedje is dat hij na een zeer goede (schaak)zomer de kans moest krijgen zijn talenten in het tweede team ten toon te spreiden. En uiteraard was het logisch dat Reint van der Knijff door zou schuiven naar het tweede team, daar hoef je voorlopig verder niets verder over te melden want hij laat de stukken wel voor zich spreken. Ik verheug me zeker op zijn aanwezigheid in ons team.

Dus stond er een behoorlijke stevige en degelijke basis klaar om de strijd aan te gaan. Stond, want op die ene zondag ging de telefoon en meldde Maarten Beekhuis dat hij dit seizoen niet ten strijde ging voor Schaakstad maar voor De Schaakmaat. Hoe de rekruteringsperiode gegaan is, daar zullen we maar niet over uitweiden. Uiteindelijk is het de speler zelf die beslist wat hij gaat doen, en laten we hopen dat zijn talent niet voor altijd verloren gaat voor Schaakstad Apeldoorn. Succes Maarten, zet er een paar goed mat! En toen waren er nog maar negen mannetjes die ons team gaan vertegenwoordigen, en omdat er maar acht tegelijk mogen spelen houden we er altijd een over. Op zich niet zo erg omdat Mark zoals eerder gemeld als Super-Sub fungeert. We gaan de eerste ronde eens kijken wat Meppel tegen dit alles in het geweer brengt.

Meppel (MSV) heeft natuurlijk twee zeer sterke spelers, De Vreugt en Donker, en het is de vraag (hoop) dat ze andere verplichtingen hebben. En dat hadden ze deze eerste ronde, wat ons gelijk een klein voordeeltje zou moeten geven, maar daar kan en mag je nooit vanuit gaan. Ook invallers kunnen uit hun slof schieten en dan zit je met de gebakken stoofperen in rode wijn, met een beetje kruidnagel en zorgen dat ze lang kunnen sudderen op het gas, want dan krijg je zo’n lekker sausje… oh ja dat doen we met de kerstdagen wel weer.

Onder het genot van een lekker najaarszonnetje wat de gewone mensen weer inspireerde tot winterklaar maken van hun tuintje, begonnen we aan het nieuwe seizoen. We gaan voor klassebehoud, misschien meer, maar we leggen de lat ook weer niet te hoog, realistisch blijven is het devies. OK, let’s play.

Waar te beginnen is altijd een beetje lastig, want het duurt de nodige uren voordat er tekening in de strijd komt. Maar na een paar uur, zeg maar om half vier of zo kunnen we een kleine balans opmaken en die stemt tot gematigde tevredenheid. Reint, Marcel en vooral Jasper hebben prettige stellingen weten op te bouwen. Daarentegen hebben Erik, Freddie en Nikolai het minder makkelijk, om het duidelijker te zeggen: ze hebben een lastige taak voor de boeg.

De eerste uitslag van het seizoen laat Henk Eleveld noteren. Tegen Stefan Spekreijse worden heel snel al veel stukken afgeruild en er valt weinig uit de stelling te halen. Geen van beide spelers kan voor gevaar zorgen in het andere kamp, en het is dan niet verwonderlijk dat de partij in remise eindigt na zetherhaling.

Maar nog geen tien minuten later komt er beter nieuws van het front, Marcel wint in een Spaanse partij na al vrijwel de gehele partij beter te hebben gestaan. De zwarte paarden van Richard Berendsen werden door hem de verkeerde kant van het bord opgestuurd en Hop Paardje Hop ben je te laat als het penibel in de koningsgelederen gaat worden. Het tekort aan verdedigingstroepen begint hem danig parten te spelen wanneer Marcel met Dame en Toren te paard de koning het vuur na aan de schenen begint te leggen. Marcel heeft dan de ene mooie combinatie na de andere ter beschikking om het pleit te beslechten. Dat er nog een toren voor wordt geofferd doet niet meer ter zake want de zwarte koning kan het matnet niet meer ontwijken. We staan voor en dan voelt best wel goed ten opzichte van vele andere wedstrijden uit vorige seizoen.

Degene die de gehele middag al lekker aan het aanvallen en zo te zien lekker in zijn vel zat bracht het volgende punt op het scorebord: Jasper Zwirs. Ik kan het niet bewijzen, maar als ik mijn gevoel mag geloven is er bij hem een behoorlijke last van de schouders gevallen. Want de voortvarendheid waarmee hij deze partij aanpakte, belooft veel goeds voor de overige ronden. André Klomp aan de andere kant van het bord heeft waarschijnlijk niet de illusie gehad dat hij aanspraak kon maken op remise. De wanhoop begint al snel toe te slaan wanneer hij nog voor de twintigste zet een stuk moet geven in ruil voor twee pionnen. En dan zie je op afstand de rest van de witte stukken al gretig naar het zwarte kamp kijken. Er zijn net iets meer dan twintig zetten gedaan, en Jasper begint al met zijn slotoffensief. Het is net alsof Generaal Patton zijn hele tank- en pantserdivisie met het zwaarste geschut van stal heeft gehaald. De granaatinslagen zijn verwoestend, en de gehele zwarte koningsvleugel is in handen van Jasper. Opgeven is dan de enige juiste beslissing. Jasper geeft een mooi visitekaartje af in deze eerste ronde, en nu gaan we stiekem hopen op meer van deze kunststukjes.

Maar het had niet veel gescheeld of we hadden direct weer een gevoelige tik op de neus gehad, want Erik onsnapte maar ternauwernood aan een nederlaag. Maar wel met een blauw oog. Tegen Bas de Boer was het de hele middag zwoegen en de touwtjes bij elkaar zien te houden. Maar daar kreeg hij niet de tijd voor, Bas de Boer trakteerde hem op de nodige problemen die hij maar op moest zien te lossen. De problemen werden zelfs zo groot dat we moesten vrezen voor een nul voor Erik, alleen vergat de Boer om toe te slaan op het moment dat het mogelijk was. De koning van Erik was helemaal uit zijn beschutting gelokt en was rijp voor de slacht. Maar gelukkig voor Erik deelde hij net niet de beslissende klap uit door met zijn dame de zwarte koning nog meer in de problemen te brengen. En nadat hij voor de tweede keer die kans liet lopen had Erik net tijd genoeg zijn koning in veiligheid te brengen. Daarna kon hij afwikkelen naar een gelijkstaand eindspel en werd er ook snel tot remise besloten. Een benauwde remise. Duidelijk was op dat moment wel dat het voor de overige partijen niet zo soepel liep, het zouden nog lastige uurtjes worden.

Maar niet voordat Reint van der Knijff ook het zoet van de overwinning mocht proeven, en dat was uiteraard een soepel…. uuuh nou nee, niet een echt makkelijke overwinning. In de opening worden snel diverse lichte stukken afgeruild, en Reint heeft het gevoel gewoon beter te staan. Ergens klopt dat wel want zwart heeft nog een verloren paard op b8 staan dat nog niet aan het spel deelneemt, maar nadat dit na twee zetten in de doos verdwijnt, vervlakt de partij. Maar dan begaat Reint opeens een domme fout die hem in grote problemen brengt. Het is zelfs verliezend want zwart heeft gezonde pion meer, en twee overheersende stukken. Reint haalt alle trucen uit de doos die hij maar kan vinden om het tij te keren. Er gaat nog een tweede pion verloren en alles wat hem rest is wachten op de finale klap. Want alles wint voor zwart, behalve die ene zet…De2. Is het een Houdini-act, nee dat zeker niet, maar Reint heeft wel alle geluk van de wereld als hij h5+ mag spelen. De rollen zijn direct omgedraaid en zwart kan opgeven. Een mazzeltje.

Daarmee komen we op vier bordpunten en is een remise genoeg voor winst in de eerste ronde, langzaam gaat de druk er al vanaf. Maar die druk heeft Nikolai wel de hele partij moeten voelen want het lukt maar niet om de verdediging van Bart Davids te breken, en halverwege de partij worden de rollen zelfs omgedraaid. Nikolai geeft een kwaliteit om toch maar te kunnen blijven spelen. En met de gebruikelijke Nikolai-stugheid blijft hij overeind. Hij kan vrijwel constant zijn stelling leefbaar houden door een matdreiging op g7. En Bart Davids weet niet de juiste voortzetting te vinden waardoor Nikolai met de h-pion kan oprukken. Hij kan het gevaar van de zwarte stukken neutraliseren en net op tijd afruilen wat nodig is zodat er een potremise eindspel op het bord overblijft. En als hij dan vraagt wat de stand is kan hij gelijk de conclusie trekken dat remise genoeg is voor matchwinst. Die is binnen!

Als er dan nog twee partijen bezig is de inschatting dat we daar een half punt uit zullen halen. Freddie staat niet echt vrolijk, en Martin moet proberen een muur omver te werpen maar heeft daar wel tijd en medewerking voor nodig. Helaas voor Martin wil Fokke Jonkman niet doen wat hij wil en kan die de gelederen lange tijd gesloten houden. En daarbij moet hij ook nog oppassen dat hij niet het voordeel aan de tegenstander laat. De open e-lijn is de sleutel in deze partij, nadat de torens zijn geruild levert Martin dat een vrije d-pion op. Maar hoe die te gelde te maken, en weer gaat het tijd kosten. Maar langzamerhand heeft hij door hoe het varkentje te wassen… dat is dus eerst een goeie slang met een stevige waterstraal regelen en dan vol uithalen. Martin moet een manier hebben zodat zijn dame uit de eigen linies kan komen, en na lang manoeuvreren krijg hij eindelijk de gelegenheid daarvoor. Fokke Jonkman reageert er direct verkeerd op en de partij is over. Martin komt gelijk met een paar matdreigingen, en Jonkman wordt gedwongen alle lichte stukken af te ruilen. En daar komt het voordeel van de vrije d-pion naar voren. Het dame-eindspel is eenvoudig gewonnen voor Martin. Ach, ik probeer het gewoon, was zijn commentaar na afloop. Mooi Martin, blijven proberen, daar komen de leukste dingen van op het bord.

En intussen zat Freddie van der Elburg weer eens een toreneindspel met alle moeite te verdedigen. Tegen Micha Jans komt hij al snel in problemen: een pion gaat verloren en dat nadeel moet hij de hele partij voelen. Want het draait voornamelijk om die pion, Jans kan vrijuit spelen en voordeel uitbreiden. Als Freddie eindelijk die pion een beetje heeft geneutraliseerd is zijn koning afgesloten van de koningsvleugel, en gaat Micha Jans daar op rooftocht. Nu heb ik Freddie al de nodige toreneindspelen zien verdedigen, maar de vraag is of het vandaag ook gaat lukken. De aanhouder wint, dat nou ook weer niet want een remise is het hoogst haalbare. Lang blijft de zwarte koning afgesneden van de koningsvleugel, maar hij kan voorlopig wel de vrije d-pion in bedwang houden. Jans kiest er dan voor om de laatste zwarte pion te ruilen tegen zijn vrije d-pion. De koning van Freddie komt dan wel weer op het goede pad, maar de twee pionnen meer moeten de winst garanderen. Maar na de vele uren spelen is de geest blijkbaar niet helder meer, en gaat wit met het verkeerde plan verder. Freddie is er als de kippen bij om de remise veilig te stellen, weer een toreneindspel naar de veilige haven geloodsd…

Dus werd het een ruime 6-2 overwinning voor eFXO Apeldoorn, en daar mogen we blij mee zijn want we hebben op de diverse borden wel het geluk aan onze zijde gehad. Maar dat heb je nodig voor een leuk seizoen en we zijn onderweg naar de volgende twee wedstrijden in Groningen.

foto's op Facebook | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Voor de poorten van de hel

Merijn van Delft

Het zag er lange tijd naar uit dat De Stukkenjagers – eFXO Apeldoorn een herhaling zou worden van vorig jaar en dat de Tilburgers wederom met het kleinst mogelijke verschil zouden winnen. Bij een tussenstand van 4,5-4,5 moest Nico Zwirs heel diep gaan om een dame-eindspel met een pion minder remise te keepen. Dat deed hij erg knap en bij een 5-5 eindstand was aan Apeldoornse zijde de opluchting groot.


   Stukkenjager Bram van den Berg lijkt te bidden voor een goede afloop

De wedstrijd begon met drie remises. In de partijen Mark Haast – Merijn van Delft (ruilvariant Slavisch), Max Warmerdam – Anne Haast (Spaans) en Mark Clijsen – Arthur van de Oudeweetering (taaie Slavische stelling) gebeurden weinig spannende dingen.

Apeldoorn scoorde vervolgens twee volle punten. Met zijn oerdegelijke positionele stijl versloeg Alexander Kabatianski Mart Nabuurs, en Sjef Rijnaarts liet solide spel tegen Joris Gerlagh volgen door een listige tactische truc.

Ondertussen werd echter duidelijk dat De Stukkenjagers de wedstrijd aan het overnemen was. Thomas Beerdsen werd tactisch afgetroefd door Bram van den Berg, die een zeer geïnspireerde gambietpartij afleverde. Armen Hachijan werd vlak na de opening snoeihard weggecounterd door Bianca Muhren. Ook good old Herman Grooten plaatste een dodelijke counter tegen Tim Lammens.


   Stefan B. vs. Stefan K.

Beste speler aan Apeldoornse zijde was Stefan Kuipers, die er net als vorig jaar in slaagde Stefan Beukema te verslaan en zo de stand gelijktrok. De heersende mening over het dame-eindspel in de partij Nick Bijlsma – Nico Zwirs was dat het sowieso praktisch heel lastig te houden was, maar met weinig minuten op de klok gaf de Apeldoorner geen krimp.

Weliswaar blijft eFXO Apeldoorn op bordpunten koploper in de eerste klasse B, maar we hebben nog een lang seizoen voor de boeg.

foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Winnen zonder nullen

Thomas Beerdsen

Afgelopen zaterdag 26 september stond de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen op het programma. eFXO Apeldoorn 1 speelde thuis tegen DD uit Den Haag. Nadat promoveren vorig jaar op bordpunten niet gelukt is, blijft onze doelstelling ongewijzigd: kampioen worden en promoveren naar de Meesterklasse.

Aan bord 1 speelde de teamleider van vorig jaar, Stefan Kuipers, met zwart tegen Martijn Otten. Hij wist zijn tegenstander in een gesloten stelling langzaam weg te schuiven, wat uiteindelijk leidde tot pionwinst. Om dit te voorkomen offerde wit nog een stuk, maar Kuipers werd hier niet bang van en zette het vrij gemakkelijk om in winst.

De nieuwe teamleider van dit seizoen Merijn van Delft zat met wit aan bord 2. Tegenstander was Arie Werksma. In een vrij rustige Spaanse opening gaf Werksma onder druk een pion weg, waarna hij meteen opgaf.
(Analyse van Arie Werksma op de website van DD)



De minst spannende partij van de dag werd gespeeld op bord 3. Nico Zwirs had zwart tegen Gerrit Prakken. Er werden al snel heel veel stukken geruild, en in een totaal gelijke stelling werd dan ook snel de vrede getekend.

Aan bord 4 had Thomas Beerdsen wit tegen Ronald Dickhoff. In een vrij rustige opening koos Dickhoff het verkeerde plan en kon Beerdsen profiteren met een kwaliteitsoffer. Daarna liep het al snel mat.

Sjef Rijnaarts speelde met zwart op bord 5 tegen Rogier van Egmond. Rijnaarts offerde een pion, en van Egmond ging meteen in de fout. Vervolgens opende Rijnaarts de stelling naar de witte koning en kon hij het punt binnenhalen.

Op bord 6 had Armen Hachijan wit tegen John van der Wiel, in een partij waarin hij eigenlijk de hele tijd iets minder stond. Hachijan wist het binnen de marge te houden, en uiteindelijk wist hij met 28.a5 de partij te equalisen. Het werd dan ook remise.



Met zwart speelde Tim Lammens op bord 7 tegen Edgar Blokhuis, en het was vrij snel afgelopen. Op het moment dat wit beter stond werd er zomaar een kwaliteit weggegeven. Blokhuis gaf vervolgens meteen de partij op en dus kon er weer een overwinning voor ons worden bijgeschreven.

Onze nieuwe speler Max Warmerdam maakte vandaag zijn debuut. Hij begon meteen met een op papier zeker niet gemakkelijke partij, met wit tegen Peter Gelpke. Gelpke speelde een wat mindere variant van de Caro-Kann die Kasparov ook tegen Deep Blue speelde in 1997. Hierin kan wit een stuk offeren, en net als Deep Blue maakte Warmerdam het mooi af. Nadat Gelpke het stuk had teruggeven om wat meer ruimte te krijgen, bleef Warmerdam druk houden, en uiteindelijk ging Gelpke door zijn vlag.

Aan bord 9 werd een spannende partij gespeeld door Arthur van de Oudeweetering tegen Lars Vistisen. Beide spelers hadden aanval, maar uiteindelijk wist Van de Oudeweetering in heftige tijdnood, terwijl er buiten met flink lawaai planten gesnoeid werden, te winnen.



Op bord 10 speelde invaller Tom Meurs tegen Henk Happel. Na een Franse opening leek Happel het met zwart over te nemen. Op dat moment opende Meurs de aanval op de koningsvleugel, en Happel reageerde hier niet goed op. Uiteindelijk won Meurs zomaar een stuk.

Al met al een prima start, deze 9-1 overwinning is een goed begin op weg naar het kampioenschap. De volgende wedstrijd wordt een lastige, de wedstrijd die ons vorig jaar het kampioenschap kostte: tegen De Stukkenjagers. Deze wedstrijd is al snel, namelijk 10 oktober uit bij De Stukkenjagers in Tilburg. Wij willen graag revanche nemen voor vorig jaar!

foto's op Facebook | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Competitie weer van start

Merijn van Delft

Op zaterdag 26 september gaat de nationale schaakcompetitie voor clubteams weer van start.

Afgelopen seizoen is het eerste team van Schaakstad Apeldoorn er niet in geslaagd om terug te promoveren naar de Meesterklasse, dus dit jaar gaan we een nieuwe poging wagen. We hebben een nieuwe sponsor en zullen uitkomen onder de naam eFXO Apeldoorn. Merijn van Delft neemt het stokje over van Stefan Kuipers als playing captain.

Dit is ons basisteam:
  1. Merijn van Delft (2407)
  2. Alexander Kabatianski (2406)
  3. Stefan Kuipers (2390)
  4. Max Warmerdam (2363)
  5. Nico Zwirs (2361)
  6. Sjef Rijnaarts (2350)
  7. Armen Hachijan (2324)
  8. Tim Lammens (2321)
  9. Thomas Beerdsen (2319)
10. Arthur van de Oudeweetering (2289)

Negen spelers zijn hetzelfde als afgelopen seizoen. Onze nieuwe aanwinst is de huidige Nederlands kampioen t/m 16 jaar, Max Warmerdam.

Dit is het speelschema:

r1 - za 26 sep: eFXO Apeldoorn   – DD    
r2 - za 10 okt: De Stukkenjagers – eFXO Apeldoorn    
r3 - za 07 nov: Voorschoten      – eFXO Apeldoorn    
r4 - za 12 dec: eFXO Apeldoorn   – EGGERT Purmerend    
r5 - za 09 jan: Paul Keres       – eFXO Apeldoorn    
r6 - za 13 feb: eFXO Apeldoorn   – DSC Delft    
r7 - za 19 mrt: Voerendaal       – eFXO Apeldoorn    
r8 - za 02 apr: eFXO Apeldoorn   – UVS    
r9 - za 23 apr: Caissa           – eFXO Apeldoorn

Onze thuiswedstrijden worden gespeeld in Denksportcentrum Noord, alwaar publiek van harte welkom is en de toegang gratis. De wedstrijden beginnen doorgaans om 13.00 uur, spannend wordt het meestal vanaf 16.00 uur.

In memoriam Wietze Nijdam

Op 13 september overleed Wietze Nijdam, theoloog, basisschoolconciërge en daarnaast bevlogen schaker.

Peter Boel bericht over hem:
Ik heb Wietze wel een aantal jaren gekend als teamgenoot. Een heel bescheiden, zachtaardige, zelfs schuchtere man, die briljant kon schaken. Eind jaren zestig, begin jaren zeventig schijnt hij heel goed geweest te zijn – Nederlandse subtop. Hij heeft ook weleens meegedaan aan de Reservegroep van IBM of Hoogovens.
In de tijd dat ik hem kende – vooral jaren tachtig – kon hij soms ook briljant spelen. Echt agressieve aanvalspartijen. Maar zijn bescheidenheid heeft volgens mij grotere successen altijd in de weg gestaan. In het schaken en misschien ook in het leven.


   Wietze Nijdam tijdens een KNSB-wedstrijd in januari 2012

De partij die Wietze Nijdam volgens Volkskrant-schaakcolumnist en voormalig Nederlands kampioen IM Gert Ligterink een plaats in de schakershemel garandeert, speelde hij in 1968 in een correspondentietoernooi.

Partij openen in nieuw venster of tabblad

Meer partijen van Wietze Nijdam op ChessTempo

(Met dank aan Karel van Delft)