eFXO Apeldoorn: oktober 2015

Henk Vinkes

Tijdens de autorit naar het noordelijke Groningen voor de tweede ronde kreeg ik van Henk Eleveld de vraag of ik dit jaar me had voorgenomen nu eens geen verslagen te gaan schrijven. Ik stelde hem gerust dat dat zeker wel ging gebeuren maar dat ik er nog totaal niet aan was toegekomen. En dat om verschillende redenen die ik me van de week na de eerste ronde zo niet meer kan herinneren. En de tweede week daarna heb ik gepoogd een nieuwe serie “Teamleiders Bakken Heel Holland Bruin” op te zetten, om daarmee mijn verjaardag iets meer cachet te geven. De gebakken appeltaarten vonden gretig aftrek, maar of ik door de eerste schifting van Martine Bijl heen was gekomen kan ik me niet voorstellen, maar ik heb het Bijltje er niet bij neergegooid. Maar ook moest ik weer de nodige inspiratie en ideeën vinden hoe deze eerste ronde voor het nageslacht te gaan beschrijven. Een idee als bijvoorbeeld Hallo Vriendjes en Vriendinnetjes, daar zijn we weer! gingen snel de prullenbak in. Misschien komt die er nog weer een keer uit in een jolige bui. Dus nu op een druilerige oktoberdag heb ik het gewaagd om de strijd tegen de toch wel sterke club uit Meppel te gaan beschrijven.

Voordat we met dit seizoen konden beginnen moest eerst het team weer samengesteld worden. Nu hoefde dat op zich geen problemen te geven want we gingen uit van de basis van het vorige seizoen. Maar wel met een paar kanttekeningen. Al snel was duidelijk dat Mark Brussen iets minder zou gaan spelen vanwege andere bezigheden, maar wel beschikbaar zou zijn als invaller, altijd handig. Al met al leek het erop dat we met een redelijk sterk team het seizoen in zouden gaan. Omdat het derde team een behoorlijke stap terug had gedaan naar de OSBO-competitie kwam daar ook het een en ander wapengekletter beschikbaar. Misschien dat Jasper Zwirs nooit de kans heeft gehad om zich echt in het derde te bewijzen door verschillende oorzaken. Maar voor het nieuwe seizoen kwam hij wel in de picture van welke kant dan ook, Schaakstad of hemzelf. Daar hebben we nog wel even over moeten debatteren maar het eind van het liedje is dat hij na een zeer goede (schaak)zomer de kans moest krijgen zijn talenten in het tweede team ten toon te spreiden. En uiteraard was het logisch dat Reint van der Knijff door zou schuiven naar het tweede team, daar hoef je voorlopig verder niets verder over te melden want hij laat de stukken wel voor zich spreken. Ik verheug me zeker op zijn aanwezigheid in ons team.

Dus stond er een behoorlijke stevige en degelijke basis klaar om de strijd aan te gaan. Stond, want op die ene zondag ging de telefoon en meldde Maarten Beekhuis dat hij dit seizoen niet ten strijde ging voor Schaakstad maar voor De Schaakmaat. Hoe de rekruteringsperiode gegaan is, daar zullen we maar niet over uitweiden. Uiteindelijk is het de speler zelf die beslist wat hij gaat doen, en laten we hopen dat zijn talent niet voor altijd verloren gaat voor Schaakstad Apeldoorn. Succes Maarten, zet er een paar goed mat! En toen waren er nog maar negen mannetjes die ons team gaan vertegenwoordigen, en omdat er maar acht tegelijk mogen spelen houden we er altijd een over. Op zich niet zo erg omdat Mark zoals eerder gemeld als Super-Sub fungeert. We gaan de eerste ronde eens kijken wat Meppel tegen dit alles in het geweer brengt.

Meppel (MSV) heeft natuurlijk twee zeer sterke spelers, De Vreugt en Donker, en het is de vraag (hoop) dat ze andere verplichtingen hebben. En dat hadden ze deze eerste ronde, wat ons gelijk een klein voordeeltje zou moeten geven, maar daar kan en mag je nooit vanuit gaan. Ook invallers kunnen uit hun slof schieten en dan zit je met de gebakken stoofperen in rode wijn, met een beetje kruidnagel en zorgen dat ze lang kunnen sudderen op het gas, want dan krijg je zo’n lekker sausje… oh ja dat doen we met de kerstdagen wel weer.

Onder het genot van een lekker najaarszonnetje wat de gewone mensen weer inspireerde tot winterklaar maken van hun tuintje, begonnen we aan het nieuwe seizoen. We gaan voor klassebehoud, misschien meer, maar we leggen de lat ook weer niet te hoog, realistisch blijven is het devies. OK, let’s play.

Waar te beginnen is altijd een beetje lastig, want het duurt de nodige uren voordat er tekening in de strijd komt. Maar na een paar uur, zeg maar om half vier of zo kunnen we een kleine balans opmaken en die stemt tot gematigde tevredenheid. Reint, Marcel en vooral Jasper hebben prettige stellingen weten op te bouwen. Daarentegen hebben Erik, Freddie en Nikolai het minder makkelijk, om het duidelijker te zeggen: ze hebben een lastige taak voor de boeg.

De eerste uitslag van het seizoen laat Henk Eleveld noteren. Tegen Stefan Spekreijse worden heel snel al veel stukken afgeruild en er valt weinig uit de stelling te halen. Geen van beide spelers kan voor gevaar zorgen in het andere kamp, en het is dan niet verwonderlijk dat de partij in remise eindigt na zetherhaling.

Maar nog geen tien minuten later komt er beter nieuws van het front, Marcel wint in een Spaanse partij na al vrijwel de gehele partij beter te hebben gestaan. De zwarte paarden van Richard Berendsen werden door hem de verkeerde kant van het bord opgestuurd en Hop Paardje Hop ben je te laat als het penibel in de koningsgelederen gaat worden. Het tekort aan verdedigingstroepen begint hem danig parten te spelen wanneer Marcel met Dame en Toren te paard de koning het vuur na aan de schenen begint te leggen. Marcel heeft dan de ene mooie combinatie na de andere ter beschikking om het pleit te beslechten. Dat er nog een toren voor wordt geofferd doet niet meer ter zake want de zwarte koning kan het matnet niet meer ontwijken. We staan voor en dan voelt best wel goed ten opzichte van vele andere wedstrijden uit vorige seizoen.

Degene die de gehele middag al lekker aan het aanvallen en zo te zien lekker in zijn vel zat bracht het volgende punt op het scorebord: Jasper Zwirs. Ik kan het niet bewijzen, maar als ik mijn gevoel mag geloven is er bij hem een behoorlijke last van de schouders gevallen. Want de voortvarendheid waarmee hij deze partij aanpakte, belooft veel goeds voor de overige ronden. André Klomp aan de andere kant van het bord heeft waarschijnlijk niet de illusie gehad dat hij aanspraak kon maken op remise. De wanhoop begint al snel toe te slaan wanneer hij nog voor de twintigste zet een stuk moet geven in ruil voor twee pionnen. En dan zie je op afstand de rest van de witte stukken al gretig naar het zwarte kamp kijken. Er zijn net iets meer dan twintig zetten gedaan, en Jasper begint al met zijn slotoffensief. Het is net alsof Generaal Patton zijn hele tank- en pantserdivisie met het zwaarste geschut van stal heeft gehaald. De granaatinslagen zijn verwoestend, en de gehele zwarte koningsvleugel is in handen van Jasper. Opgeven is dan de enige juiste beslissing. Jasper geeft een mooi visitekaartje af in deze eerste ronde, en nu gaan we stiekem hopen op meer van deze kunststukjes.

Maar het had niet veel gescheeld of we hadden direct weer een gevoelige tik op de neus gehad, want Erik onsnapte maar ternauwernood aan een nederlaag. Maar wel met een blauw oog. Tegen Bas de Boer was het de hele middag zwoegen en de touwtjes bij elkaar zien te houden. Maar daar kreeg hij niet de tijd voor, Bas de Boer trakteerde hem op de nodige problemen die hij maar op moest zien te lossen. De problemen werden zelfs zo groot dat we moesten vrezen voor een nul voor Erik, alleen vergat de Boer om toe te slaan op het moment dat het mogelijk was. De koning van Erik was helemaal uit zijn beschutting gelokt en was rijp voor de slacht. Maar gelukkig voor Erik deelde hij net niet de beslissende klap uit door met zijn dame de zwarte koning nog meer in de problemen te brengen. En nadat hij voor de tweede keer die kans liet lopen had Erik net tijd genoeg zijn koning in veiligheid te brengen. Daarna kon hij afwikkelen naar een gelijkstaand eindspel en werd er ook snel tot remise besloten. Een benauwde remise. Duidelijk was op dat moment wel dat het voor de overige partijen niet zo soepel liep, het zouden nog lastige uurtjes worden.

Maar niet voordat Reint van der Knijff ook het zoet van de overwinning mocht proeven, en dat was uiteraard een soepel…. uuuh nou nee, niet een echt makkelijke overwinning. In de opening worden snel diverse lichte stukken afgeruild, en Reint heeft het gevoel gewoon beter te staan. Ergens klopt dat wel want zwart heeft nog een verloren paard op b8 staan dat nog niet aan het spel deelneemt, maar nadat dit na twee zetten in de doos verdwijnt, vervlakt de partij. Maar dan begaat Reint opeens een domme fout die hem in grote problemen brengt. Het is zelfs verliezend want zwart heeft gezonde pion meer, en twee overheersende stukken. Reint haalt alle trucen uit de doos die hij maar kan vinden om het tij te keren. Er gaat nog een tweede pion verloren en alles wat hem rest is wachten op de finale klap. Want alles wint voor zwart, behalve die ene zet…De2. Is het een Houdini-act, nee dat zeker niet, maar Reint heeft wel alle geluk van de wereld als hij h5+ mag spelen. De rollen zijn direct omgedraaid en zwart kan opgeven. Een mazzeltje.

Daarmee komen we op vier bordpunten en is een remise genoeg voor winst in de eerste ronde, langzaam gaat de druk er al vanaf. Maar die druk heeft Nikolai wel de hele partij moeten voelen want het lukt maar niet om de verdediging van Bart Davids te breken, en halverwege de partij worden de rollen zelfs omgedraaid. Nikolai geeft een kwaliteit om toch maar te kunnen blijven spelen. En met de gebruikelijke Nikolai-stugheid blijft hij overeind. Hij kan vrijwel constant zijn stelling leefbaar houden door een matdreiging op g7. En Bart Davids weet niet de juiste voortzetting te vinden waardoor Nikolai met de h-pion kan oprukken. Hij kan het gevaar van de zwarte stukken neutraliseren en net op tijd afruilen wat nodig is zodat er een potremise eindspel op het bord overblijft. En als hij dan vraagt wat de stand is kan hij gelijk de conclusie trekken dat remise genoeg is voor matchwinst. Die is binnen!

Als er dan nog twee partijen bezig is de inschatting dat we daar een half punt uit zullen halen. Freddie staat niet echt vrolijk, en Martin moet proberen een muur omver te werpen maar heeft daar wel tijd en medewerking voor nodig. Helaas voor Martin wil Fokke Jonkman niet doen wat hij wil en kan die de gelederen lange tijd gesloten houden. En daarbij moet hij ook nog oppassen dat hij niet het voordeel aan de tegenstander laat. De open e-lijn is de sleutel in deze partij, nadat de torens zijn geruild levert Martin dat een vrije d-pion op. Maar hoe die te gelde te maken, en weer gaat het tijd kosten. Maar langzamerhand heeft hij door hoe het varkentje te wassen… dat is dus eerst een goeie slang met een stevige waterstraal regelen en dan vol uithalen. Martin moet een manier hebben zodat zijn dame uit de eigen linies kan komen, en na lang manoeuvreren krijg hij eindelijk de gelegenheid daarvoor. Fokke Jonkman reageert er direct verkeerd op en de partij is over. Martin komt gelijk met een paar matdreigingen, en Jonkman wordt gedwongen alle lichte stukken af te ruilen. En daar komt het voordeel van de vrije d-pion naar voren. Het dame-eindspel is eenvoudig gewonnen voor Martin. Ach, ik probeer het gewoon, was zijn commentaar na afloop. Mooi Martin, blijven proberen, daar komen de leukste dingen van op het bord.

En intussen zat Freddie van der Elburg weer eens een toreneindspel met alle moeite te verdedigen. Tegen Micha Jans komt hij al snel in problemen: een pion gaat verloren en dat nadeel moet hij de hele partij voelen. Want het draait voornamelijk om die pion, Jans kan vrijuit spelen en voordeel uitbreiden. Als Freddie eindelijk die pion een beetje heeft geneutraliseerd is zijn koning afgesloten van de koningsvleugel, en gaat Micha Jans daar op rooftocht. Nu heb ik Freddie al de nodige toreneindspelen zien verdedigen, maar de vraag is of het vandaag ook gaat lukken. De aanhouder wint, dat nou ook weer niet want een remise is het hoogst haalbare. Lang blijft de zwarte koning afgesneden van de koningsvleugel, maar hij kan voorlopig wel de vrije d-pion in bedwang houden. Jans kiest er dan voor om de laatste zwarte pion te ruilen tegen zijn vrije d-pion. De koning van Freddie komt dan wel weer op het goede pad, maar de twee pionnen meer moeten de winst garanderen. Maar na de vele uren spelen is de geest blijkbaar niet helder meer, en gaat wit met het verkeerde plan verder. Freddie is er als de kippen bij om de remise veilig te stellen, weer een toreneindspel naar de veilige haven geloodsd…

Dus werd het een ruime 6-2 overwinning voor eFXO Apeldoorn, en daar mogen we blij mee zijn want we hebben op de diverse borden wel het geluk aan onze zijde gehad. Maar dat heb je nodig voor een leuk seizoen en we zijn onderweg naar de volgende twee wedstrijden in Groningen.