Schaakstad Apeldoorn ontzet

Henk Vinkes

Hallo Groningen, hier Apeldoorn, daar zijn we weer. Maarruh jullie waren hier toch al geweest? Ja, dat klopt maar de competitieleider vond het nodig om ons twee ronden na elkaar naar het Noorden te laten gaan. En daar schikken we ons dan maar in. Gelukkig hoeven we in de volgende ronden niet weer zo ver, ach ja Assen, maar dat is eigenlijk net om de hoek! Maar goed, vier weken nadat we waarschijnlijk onnodig hadden verloren van SISSA 2 was nu Groningen 2 onze tegenstander. Op papier een sterke tegenstander en ze hadden in de eerste ronde van SISSA gewonnen, dus het was wel opletten geblazen. Gelukkig kon Erik Smit deze ronde wel weer meespelen wat iets meer degelijkheid aan het team geeft, niets ten nadele van Mark Brussen natuurlijk ;-)

Na de toeristische trip van de vorige ronde met de verlate aanvangstijd werd ons door wedstrijdleider Edwin Denisse op het hart gedrukt dat hij dat geen tweede keer zou tolereren. En terecht natuurlijk. Onderweg werden al de locaties gecontroleerd en daaruit bleek dat Nikolai een voorsprong van vijftien kilometer had, dat gingen we natuurlijk nooit meer inhalen. En toch kwamen we bijna tegelijk bij de speelzaal aan, ach ja de parkeerplaats was deze keer maar iets verder gekozen. Feit was wel dat we op tijd konden beginnen aan deze revanche tegen de Groningse schakers, want daar waren we op uit.

1.e4 (bis)

Maar daar moesten we wel zeer diep voor gaan, vooral als na afloop van de wedstrijd een gemiddelde van 57 (!!) zetten blijkt te zijn gespeeld. Dat toont de strijdlust aan die we op het bord brachten. Maar zoals gezegd het kwam van ver, en de eerste die daar de gevolgen van ondervond was Nikolai Kabanof. Hij werd letterlijk en figuurlijk van bord gemept door Rudolf Potze, zelf gaf hij hem op het notatieformulier een andere naam, maar dat terzijde. Na amper tien zetten te hebben gespeeld krijgt Nikolai al allerlei dreigingen naar zich toe geslingerd. En een paar zetten later is de stelling al duidelijk minder voor hem. De koning mag niet meer rokeren, pionnen op de koningsvleugel staan er niet op hun voordeligst bij, en ga zo maar door. Na twintig zetten is de partij over, maar Nikolai gaat toch nog door, je weet maar nooit. Maar Rudolf Potze maakt geen fout, en doet de ene na de andere sloopzet. Het is prijsschieten, totdat Kabbie het eindelijk genoeg vindt en gedesillusioneerd opgeeft. De witte dame heeft een waar slagveld aangericht, terwijl aan de andere kant, en dat is wel heel opmerkelijk: de zwarte dame geen enkele zet heeft gedaan in deze partij! Dat zie je volgens mij niet vaak gebeuren…

Maar de malaise is dan nog niet voorbij, want Freddie verliest van Alef Boer die hem op de tweede zet al “verrast” met een ongebruikelijk zet in het Hollands. Er ontwikkelt zich een boeiende strijd met een voor Freddie open wond op f7. Toch weet hij de nodige dreigingen te counteren en hoeft niet te vrezen voor erger. Toch weet Alef Boer na verloop van tijd een voordeel naar zich toe te trekken met een lastige vrije e-pion en een toren batterij op de g-lijn. Die combinatie zorgen voor de nodige problemen die zwart in eerste instantie niet weet op te lossen. Maar dan staat de verdediging er opeens toch voldoende bij en hoeft Freddie min of meer niets meer te doen dan afwachten. Maar dat afwachten stond vandaag niet in zijn woordenboek want een te optimistische zet (33… g5) laat alle mooie vooruitzichten op een remise in het water vallen. De koningsvleugel wordt wagenwijd opengezet voor wit, die meteen de geboden kans aanpakt. Gevolgd door nog een blunder geeft Freddie een paar zetten later op. En dan staan we even met 2-0 achter, dat lijkt hard aan te komen, maar de realiteit leert ons dat we hard terug gaan slaan.

Het was bijna al van Erik Smit gekomen die op zijn eigen manier Joop Houtman zwaar laat zweten. Lange tijd gaat de strijd gelijk op en een remise lijkt het meest logische in deze partij. Het gevecht wordt in de eerste twintig zetten achter de linies uitgevochten en de manoeuvres zijn overbekend. Maar dan is het Joop Houtman die tot actie overgaat. Een schijnoffer met het paard zorgt ervoor dat Erik zijn loper op het oog buiten spel moet zetten. Houtman gokt erop dat zijn twee torens een garantie zijn voor gelijk spel in het witte kamp. Maar als Erik waarschijnlijk iets avontuurlijker had gespeeld en de verdediging op orde had gebracht, was de winst makkelijk naar hem toe gekomen. Zoals het nu ging kon Houtman de witte koning insluiten, zodat deze niet meer aan eeuwig schaak kon ontsnappen. Natuurlijk baalde Erik daarvan want na afloop ziet hij hoe eenvoudig de winst was geweest.

Niet treuren want Marcel Boel levert de eerste winstpartij van de dag bij El Capitan af. Getergd door de snotverkouden remise bij het vorige bezoek aan Groningen geeft hij Peter Hulshof totaal geen kans op deze mooie verregende rotdag in november. Nikolai heeft in zijn partij geen kans gekregen, hier is het Marcel die er geen gras over laat groeien en na de opening al de manier kan uitkiezen hoe hij gaat winnen. Dat is natuurlijk heerlijk spelen, en genieten. Eerst moeten er nog wat kleine probleempjes worden opgelost maar dan is de witte a-pion het onderwerp van de aanval. Wit weet die nog wel te behouden maar moet daarvoor wel de c-pion opgeven, wat is het verschil, die a-pion komt later nog wel. Het speelt vrijwel vanzelf, ook in tijdnood, en voor de veertigste zet is het beslissende voordeel een feit. Wel weet wit nog een trucje in de stelling te brengen waar Marcel bijna in de fout gaat. Hij geeft toe dat hij na Db2 er over dacht om d3 te spelen. Het lastige is dan je mat gaat op g7, maar gelukkig ziet hij het op tijd. Joop Houtman weet nog een pion terug te veroveren maar wel ten koste van een verloren pionneneindspel. Een winstpartij uit een stuk!

En daarmee luiden we totale ommekeer van de wedstrijd in want nadat we ongeveer een uur hebben moeten wachten kan Reint ook een overwinning bij laten schrijven. Tegen Peter Bosker heeft hij vrijwel de gehele partij een licht voordeel, maar dat is nog geen garantie voor winst. Maar hij moet wel een pion opgeven om zodoende spel te houden, maar daar krijg je vroeger of later de rekening voor gepresenteerd. De stukken van Reint staan oerdegelijk opgesteld en de kleinste misgreep van Bosker wordt genadeloos afgestraft. Nadat pion f7 is veroverd rest Peter Bosker niet anders dan een verloren stelling tegen beter weten in door te spelen. Het mondt uit in een dame-eindspel waarin Reint alle touwtjes in handen heeft en speelt dat dan ook soepel uit. Tuurlijk, met twee pionnen meer moet dat ook zo zijn, maar enige secure behandeling was wel gewenst. Het resultaat is er niet anders om, we scoren de gelijkmaker.

Henk Eleveld is de volgende die voor het aanstaande feest zijn aandeel aan komt bieden. Al vroeg in de partij tegen Ewout Clarenburg geeft hij aan dat het wel eens zijn dag zou kunnen worden. Henk weet met zijn stukken een soort omklemming van de witte stukken te bewerkstelligen. En na twintig zetten staan de witte stukken verward om zich heen te kijken wat er allemaal aan de hand is. Ze werken totaal niet samen en gaan dan maar zelf op pad, maar ook dat idee wordt om zeep geholpen. Dan volgt er een middenspel waarin Henk makkelijk twee pionnen weet te winnen. Toch moet hij daar goed op zijn tellen passen om het verworven voordeel weer uit handen te geven. Maar hij speelt met genoeg precisie en het is een kwestie van tijd dat het beslissende voordeel voor hem is. Als hij eenmaal de laatste witte pion ook heeft verorberd moet Clarenburg inzien dat het genoeg is. Vanaf de eerste zetten heeft Henk laten blijken dat hij alleen aanspraak kon maken op de winst, en dat is uitgekomen.

Maar dat we dan nog zo plotseling de winst toegeworpen krijgen was niet verwacht. Martin speelt tegen Adrian Clemens een lange Siciliaanse Taimanov partij zonder dat het evenwicht wordt verbroken. Wie kan aanspraak maken op een voordeeltje in de partij? Geen van beiden, of het moet de zwarte pion op e3 zijn die daar ogenschijnlijk goed lijkt te staan. Daarentegen kan Martin zijn voordeel opeisen aan de hand van de twee verbonden vrijpionnen die voor hem onrust moeten gaan brengen in het zwarte kamp. Vraag is ook wie er te lang doorspeelt in dit totaal gelijke toreneindspel. Misschien is het handig om een van de torens af te ruilen en de boel meer te vereenvoudigen, nee daar hebben de heren gen zin in. Want we moeten bewijzen wie de langste adem heeft. Tja, en dan is het al na zessen en beginnen de eerste borden en stukken opgeruimd te worden, slaat de vermoeidheid toe en doen we nog maar eens een poging tot een trucje, maar daar gaan we heus niet intrappen… Maar niet, dan toch oeps, had ik toch maar die toren afgeruild, en nu is het te laat. Een moment van onoplettendheid doet Clemens de spreekwoordelijke das om. Nadat hij de op het oog onschuldige toren niet omwisselt voor een consumptiebon ziet hij zet c6 van Martin over het hoofd. Tsjing tsjing, wij kunnen ons rijk rekenen met de winst in de wedstrijd, want er gaat een complete toren verloren. Het was niet nodig geweest, maar uiterst welkom voor ons.

Het lijkt er wel op alsof we bezig zijn met een Scandinavisch seizoen, want voor de zoveelste keer in drie ronden komt deze opening op het bord. Een trend? In ieder geval is het ook weer in de langste partij van de dag, die van Jasper Zwirs. Tsjonge jonge, wat duurde die lang. Op een bepaald moment begint wedstrijdleider Edwin Denisse te controleren of de 500-zetten regel niet wordt overtreden, overleg met het hoofdkantoor van FIDE geeft geen uitsluitsel. We zijn tussendoor maar even naar huis gegaan want er moest toch iemand de hond uitlaten en de katten te eten geven. Toen we weer terug kwamen was hij nog steeds bezig. Ja, hij kon nog steeds bogen op een klein voordeeltje. Dus ja, wat doe je dan? Ach, we gaan even naar de Grote M, en wie komen we daar tegen… inderdaad de Kleine Beer! Waar je komt en gaat, hij weet hem altijd te vinden. Maar goed, Jasper heeft weer een sterke partij gespeeld en Peter Hendriks behoorlijk in ademnood. Legt hem het vuur na aan de schenen, maar de echte doorbraak komt er elke keer net niet. Hendriks houdt zijn toren ver uit de buurt van eventuele vorkjes, aftrekschaakjes en meer van trucjes uit de hoge hoed. Heeft er ergens winst voor hem ingezeten, Erik denkt van wel? Net op het moment dat ik hem adviseer een remise aan te nemen, maar de computer is het daar niet mee eens. En een paar zetten later zien ze dat zelf ook in.

Maar we nemen wel wraak voor de gemiste kans tegen SISSA, een ander team, maar het zijn Groningers en daar was het misschien wel om te doen. Gevolg is dat we na deze ronde op de tweede plaats staan, en dat was een seizoen eerder wel anders. Het geeft een goed gevoel, mede omdat we het sterker geachte team van Groninger Combinatie puur op wilskracht hebben verslagen. Natuurlijk heb je daar wel een gelukje bij nodig, maar dat cliché zou de tegenstander ook van stal halen. Volgende ronde tegen Enschede, gaan we voor de koppositie? De teamleider zal er op moeten vertrouwen, want hij is er niet bij, en dat is sinds het Gronings ontzet niet meer voorgekomen.

Partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Groningen (Deel 1)

Henk Vinkes

Groningen… de oudste vermelding van deze stad/provincie dateert uit 1040, en dat is een verdomde lange tijd geleden. Vroeger bleek het zelfs lange tijd Friestalig geweest te zijn, maar dat maakt voor de lengte van een reis daarheen eigenlijk weinig uit. Het is altijd daar boven in het Noordelijke Nederland blijven liggen en het is nooit dichterbij bij onze Hometown Apeldoorn gekomen, die afstand blijft er voor altijd. Ooit zal er eens een Universiteit opgericht zijn waardoor slimme jongens (en natuurlijk meisjes) die kant op gingen om hun studie te volgen. Uiteraard zaten daar ook sterke schakers bij met als gevolg dat redelijk veel sterke teams meedoen in de hogere regionen van de landelijke schaakcompetitie. En ja, dan moet je wel eens naar Groningen… Alleen dit jaar zijn wij de uitverkorenen die daar twee keer, ja twee keer naar toe mogen. Ach, het is altijd dichterbij dan Voerendaal, of meer van dat zuidelijke, bijna Belgische enclave.

Maar voor het gevoel van sommige spelers zitten we dan al bijna tegen de Poolgrens aan met de daarbij behorende koude rillingen. En die rillingen lijken een invloed te hebben op het richtingsgevoel. Zo erg zelfs dat we daardoor een niet ingelaste toeristische stadstour van het altijd gezellige Groningen zijn gaan doen. Niet mijn idee want de wedstrijd zou toch echt om 13.00 uur moeten beginnen. De paniek slaat nog net niet doe omdat er via de moderne sociale App-media contact is over de op dat moment huidige locatie. Die is elke keer weer verrassend als daar de algemeen bekende Grunningse ijkpunten de revue passeren: het Peerd van Loeks, de Martini-toren, het Marktplein waar ooit eens Serious Request plaatsvond en ga zo maar door. Maar het iconische Denksportcentrum Jannes van de Wal is in de verste verte niet te bekennen.

Teamcaptain Henk moet zich dan maar in alle bochten zien te wringen om bij de wedstrijdleider te proberen enig uitstel te bewerkstelligen voor het begin van de wedstrijd. Via zijn vanzelfsprekende en uiteraard grote charme lukt hem dat met de hulp van Edwin Baart (teamleider van BSG) en de nodige steekpenningen om het aanvangstijdstip tien minuten te verschuiven. Een in de ogen van diverse spelers die later arriveren wonderbaarlijke actie; ach, zo heeft iedereen zijn gave. Maar dan is helft van het team nog niet aanwezig, maar langzaam maar zeker komen ze in de buurt. De tien minuten zijn snel verlopen en de strijd tegen SISSA 2 gaat beginnen, met of zonder volledig team. Dan duurt het nog bijna tien minuten voordat we compleet zijn, een avontuurlijke rondrit rijker.

Op de woensdag voor de wedstrijd komt Nikolai met het “vrolijke” bericht dat Marcel ziek is. Oh jippie, daar zat ik nou net op te wachten, mede omdat Erik Smit deze keer ook niet mee kan spelen. Bij navraag verzekert Marcel mij dat hij wel degelijk mee zal spelen, en de griep hem er niet onder de donsdekens zal krijgen. Mark Brussen springt als Super-sub in de open plek van Erik. Omdat SISSA er niet helemaal zeker van is plaatsen ze hun sterkere spelers in het midden van de opstelling, hopend dat het goed uitpakt, wij doen de “normale” volgorde. Let’s play!

Marcel is toch nog niet goed opgeknapt van de griep en zit snotterend en misschien ook niet al te blij achter het bord de stukken te verschuiven tegen Frits Rietman. Er komt een Scandinavische opening op het bord waarin Marcel een miniem voordeel heeft. Maar dat is snel geneutraliseerd en er blijft een stelling die net zo kalm is als het rondvaren in de Noorse Fjörden. Mede omdat hij niet echt fit is besluiten de heren vlot tot remise.

Daarna moeten we bijna anderhalf uur wachten voordat Martin zijn partij tot een goed einde weet te brengen. Omdat zoals eerder aangegeven heeft SISSA de opstelling door elkaar gehaald en spelen de iets mindere broeders op bord een en twee. Maar ook die hordes moeten natuurlijk wel genomen worden, en dat gaat soms moeilijker dan verwacht. Maar dat is niet bij Martin tegen Ernst Jan Pastoor het geval. Tot ongeveer de 16e zet is er weinig duidelijkheid in de stelling, behalve dat er een kleine bres in de zwarte stelling is geslagen op f7. En daar gaat Martin dan ook gelijk op af, en weet Pastoor even niet meer wat de beste verdediging zetten zijn. Als Martin alle stukken weet te mobiliseren die nodig zijn voor het slotakkoord is de winst snel binnen. Maar de vreugde is van korte duur.

Nikolai is nog bezig om alle toeristische attracties een plaats te geven, terwijl Arjan Dijkstra al vanaf de eerste zet met de partij bezig is. In de voor ons overbekende Nikolai-stijl vliegen de stukken aan alle kanten over het bord om uiteindelijk de witte koning om te leggen, tenminste dat is het plan. Maar de witte stukken werken beter samen en dwingen Nikolai de terugtocht te aanvaarden. En daar komt het witte stukkenarsenaal in beweging. Loper, paard en de dame worden in stelling gebracht. Nikolai wordt gedwongen een loper te geven voor twee pionnen maar krijgt er qua stelling niets voor terug. In alle wanhoop dan ook nog maar een toren er tegen aan, en dat luidt het einde in. Een kansloze nederlaag voor Nikolai. De stand is weer gelijk op 1½-1½.

Zonder twijfel moet Jasper Zwirs veel zelfvertrouwen hebben meegenomen na de eerste ronde waarin hij met een klinkende overwinning zijn terugkomst vierde in het tweede team. En dat ondervond Andrey Tsyganov nog voordat de opening goed en wel voorbij was. Want toen had Jasper al een zo goed als gewonnen partij in handen. Maar bij de eerste gelegenheid stokte de machine even en koos hij voor de minst gunstige voortzetting, waardoor het voordeel verdween. Maar het duurde niet lang voordat hij een volgende kans kreeg. De overgang naar het dubbele toreneindspel leek goed voor hem uit te pakken, maar ook hier een kleine misgreep met grotere gevolgen, die niet meer op konden leveren dan remise. Na nog een paar keer kans te hebben gehad op groter voordeel kwam er toch een gelijke stelling op het bord. Jammer, want hij had zeker meer verdiend, maar ook deze partij geeft vertrouwen voor de rest van het seizoen.

Dan was er nog een partij met de Scandinavische opening: Rietveld tegen Van der Knijff, maar hier gebeurde meer dan bij die van Marcel Boel. Al snel zijn er veel stukken geruild en lijkt een remise de meest logische uitslag. Maar daarvoor zijn beide spelers niet zo vroeg uit de veren gekomen en proberen er wat van te maken. Het is wel snel duidelijk dat Renze Rietveld een makkelijkere stelling heeft om te spelen. Het paard van Reint springt doelloos heen en weer in de eigen gelederen en kan maar niet van stal komen. En om dan na al dat gehuppel op een plek als a8 terecht te komen is niet echt fijn. Maar als Reint dan ook nog te optimistisch met zijn toren aan de haal gaat blijkt dat Rietveld het beste zijn geduld heeft bewaard. De vooruitgeschoven pionnen blijken dan opeens wel heel erg ver t zijn doorgelopen, en beslissen de partij op een soepele manier. Soms is het dan toch beter om de remise te nemen in plaats van een … ja hoe beschrijf je dat: onbezonnen winstpoging? Hoe dan ook, we komen weer achter te staan, maar het lijkt hem niet te gaan worden.

Henk Eleveld heeft vele voetstappen in Groningen achtergelaten en daarbij ook de nodige schakers onder de voet gelopen. Vast en zeker zal hij ook genoeg tikken op de neus hebben gehad, maar vast staat wel dat hij veel mensen weer terugziet in de strijd op het bord. Zo ook vandaag: Bert van der Marel over wie hij verteld had dat de partijen veelal tot op het bot werden uitgevochten. En vandaag was daarop geen uitzondering. Een Konings-Indische partij met naar mijn gevoel een vrij open stelling die je normaal niet tegenkomt in deze opening. Al snel zijn er diverse pionnen rondom de witte koning van het bord verdwenen en heeft Henk een loper op h6 geposteerd om voor onrust te zorgen. Nog voor de dertigste zet is het bord bevrijd van bijna alle zware stukken en gaat het spel over in een langdurig eindspel met alle trucjes over en weer, ach ze zullen dat vroeger ook al wel gedaan hebben. Net voorbij de veertigste zet staat er een toreneindspel op het bord met een pion minder voor Henk. Maar die weet hij snel terug te winnen en nog vinden ze het niet genoeg. Het moet zoals waarschijnlijk gebruikelijk bij hen tot op het laatste houtje uitgevochten worden. En zo geschiedde, een waarlijk episch gevecht… nou ja, lang.

Maar helaas zijn we nog steeds in gevaar om met een nederlaag uit het hoge noorden te moeten vertrekken. Als eerste de opdracht aan Mark Brussen om dat te voorkomen. En dat mag hij dan doen tegen een van de sterkere spelers van SISSA die aan een lager wal geraakt bord is neergezet. Maar Mark laat zich niet intimideren en speelt gewoon goed, en heeft lange tijd het beste van het spel. En als dan de remise binnen bereik ligt, laat hij zich uit de tent lokken en moet plots een pion inleveren. Vanaf daar heeft hij niks meer in de pap te brokkelen, langzaam maar zeker is Hendrik de Groot de overwinning binnen aan het hengelen. Mark kan niets doen tegen het samenspel van koning en toren die voortvarend te werk gaan. Helaas is de overmacht te groot en moet Mark de koning omleggen. Het verlies is een feit, en dat is zuur want we hebben wel de nodige kansen gehad.

Maar het is nog niet afgelopen want Freddie van der Elburg is ook nog steeds bezig in een naar mijn mening moeizame partij. Siciliaans opening, Taimanov variant, en tegenstander Walinga speelt taai. Freddie kan niet echt potten breken en moet hopen op een misgreep van de overkant. Maar die komt er niet, wel staat er een vervelende vrije a-pion die eerst opgeruimd moet worden, geen eenvoudige taak. En die pion gaat maar naar voren zonder dat Freddie hem in bedwang kan houden. Pas na de veertigste zet en de eerste tijdcontrole maakt Walinga een eerste fout, en is Freddie gelijk op zijn hoede op daar van te profiteren. En direct daarna is de vervelende pion om zeep geholpen. Maar dat wil niet gelijk zeggen dat de partij gewonnen is voor hem, maar het speelt wel degelijk een stuk makkelijker. Maar mede door de grote tijdnood waar Eric Jan Walinga zich in bevindt kantelt de partij in het voordeel van Freddie. Niet verwonderlijk dat hij verliest door tijdsoverschrijding, want de problemen waren te groot geworden om snel door te kunnen rekenen.

En zo kreeg de nederlaag nog iets draaglijker aanzien, maar daar mogen we niet tevreden mee zijn. We hebben kansen te over gehad, Jasper had eerder toe kunnen slaan, en Reint en Mark hadden voor de remise moeten gaan. Maar in die glazen bol hebben we allemaal wel eens gekeken, want als je alles vooraf weet is het ook maar saai. Iedereen gaat zich al weer vrolijk voorbereiden op de volgende ronde, die we ook weer in het altijd gezellige Groningen – ja, inderdaad die stad – mogen spelen.

Bij deze nogmaals dank aan Erwin Denissen en Edwin Baart voor het soepel omgaan met het verplaatsen van het aanvangstijdstip van de wedstrijd.

Partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad

Acht op een rij

Arthur van de Oudeweetering

In de afgelopen ronden had Voorschoten al wat bordpunten gepakt tegen De Stukkenjagers en een matchpunt tegen Voerendaal, maar zaterdag konden ze pas bij een 0-8 stand wat terugdoen.

Op een rijtje:

Merijn van Delft counterde cool na een ontoereikend stukoffer van Igor Damen. Sjef Rijnaarts hield de druk op de ketel in een spannende Najdorf, en net toen de druk leek weg te vallen, was Elwin van der Auweraert iets te gretig met het voltooien van zijn ontwikkeling. Nico Zwirs had intussen zijn ruimteoverwicht in de Schlechtervariant (schijnt ook iets met stapelbedden te maken hebben) goed benut: uiteindelijk kon de toren van Vincent Blom op a7 het niet bolwerken tegen de centrale vrijpion en een koningsaanval -J. Tim Lammens (tegen David Jongste) had via een aloude wending een pion buitgemaakt in een Spaanse opening en zette die gedegen om in een punt. Arthur van de Oudeweetering drong behoorlijk aan in de Aljechin-variant van Frank den Herder, won een pion en toen zijn stukken weer naar de goede velden gedirigeerd waren, was het punt zonneklaar. Alexander Kabatianski manoeuvreerde omzichtig met wit (originele koningswandel) en toen Peter Wilschut niet doortastend genoeg doorpakte brak Kaba met ijzeren hand de boel beslissend open. Armen Hachijan tekende voor punt 7 door continue mooie druk te houden door middel van een pionoffer. Na de tijdcontrole werd Ratsma (Rosa) ingesnoerd en uitgeteld. Stefan Kuipers ten slotte, bracht na een enigszins wisselvallige Konings-Indisch in de voorhand punt 8 binnen tegen Frits Fritschy toen de ongelijke lopers ongelijke kansen bleken te bieden.

Hier stopte dan eindelijk de goede lijn. Max Warmerdam zal vermoeid zijn geweest van het WK waarvan hij (samen met overigens coaches Stefan en Merijn) de dag ervoor was teruggekeerd. In elk geval liet hij zich twee keer door Ratsma (Midas) de kaas van het brood eten in goede stelling en uiteindelijk was de koek op (je kunt nooit te veel uitdrukkingen gebruiken in een verslag van een teamwedstrijd – altijd smullen). Thomas Beerdsen (tegen Henk Schouten) ten slotte, greep mis net na de opening, en overleefde een beroerde pionnenstructuur niet, hoewel hij nog dichtbij kwam in het toreneindspel.

Mooie score dus voor eFXO Apeldoorn – dat moet hoop bieden voor de toekomst en vrees inboezemen bij de volgende tegenstanders.

't Andere verslag | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn

Partijen openen in nieuw venster of tabblad