Henk Vinkes
Hallo Groningen, hier Apeldoorn, daar zijn we weer. Maarruh jullie waren hier toch al geweest? Ja, dat klopt maar de competitieleider vond het nodig om ons twee ronden na elkaar naar het Noorden te laten gaan. En daar schikken we ons dan maar in. Gelukkig hoeven we in de volgende ronden niet weer zo ver, ach ja Assen, maar dat is eigenlijk net om de hoek! Maar goed, vier weken nadat we waarschijnlijk onnodig hadden verloren van SISSA 2 was nu Groningen 2 onze tegenstander. Op papier een sterke tegenstander en ze hadden in de eerste ronde van SISSA gewonnen, dus het was wel opletten geblazen. Gelukkig kon Erik Smit deze ronde wel weer meespelen wat iets meer degelijkheid aan het team geeft, niets ten nadele van Mark Brussen natuurlijk ;-)
Na de toeristische trip van de vorige ronde met de verlate aanvangstijd werd ons door wedstrijdleider Edwin Denisse op het hart gedrukt dat hij dat geen tweede keer zou tolereren. En terecht natuurlijk. Onderweg werden al de locaties gecontroleerd en daaruit bleek dat Nikolai een voorsprong van vijftien kilometer had, dat gingen we natuurlijk nooit meer inhalen. En toch kwamen we bijna tegelijk bij de speelzaal aan, ach ja de parkeerplaats was deze keer maar iets verder gekozen. Feit was wel dat we op tijd konden beginnen aan deze revanche tegen de Groningse schakers, want daar waren we op uit.
1.e4 (bis)
Maar daar moesten we wel zeer diep voor gaan, vooral als na afloop van de wedstrijd een gemiddelde van 57 (!!) zetten blijkt te zijn gespeeld. Dat toont de strijdlust aan die we op het bord brachten. Maar zoals gezegd het kwam van ver, en de eerste die daar de gevolgen van ondervond was Nikolai Kabanof. Hij werd letterlijk en figuurlijk van bord gemept door Rudolf Potze, zelf gaf hij hem op het notatieformulier een andere naam, maar dat terzijde. Na amper tien zetten te hebben gespeeld krijgt Nikolai al allerlei dreigingen naar zich toe geslingerd. En een paar zetten later is de stelling al duidelijk minder voor hem. De koning mag niet meer rokeren, pionnen op de koningsvleugel staan er niet op hun voordeligst bij, en ga zo maar door. Na twintig zetten is de partij over, maar Nikolai gaat toch nog door, je weet maar nooit. Maar Rudolf Potze maakt geen fout, en doet de ene na de andere sloopzet. Het is prijsschieten, totdat Kabbie het eindelijk genoeg vindt en gedesillusioneerd opgeeft. De witte dame heeft een waar slagveld aangericht, terwijl aan de andere kant, en dat is wel heel opmerkelijk: de zwarte dame geen enkele zet heeft gedaan in deze partij! Dat zie je volgens mij niet vaak gebeuren…
Maar de malaise is dan nog niet voorbij, want Freddie verliest van Alef Boer die hem op de tweede zet al “verrast” met een ongebruikelijk zet in het Hollands. Er ontwikkelt zich een boeiende strijd met een voor Freddie open wond op f7. Toch weet hij de nodige dreigingen te counteren en hoeft niet te vrezen voor erger. Toch weet Alef Boer na verloop van tijd een voordeel naar zich toe te trekken met een lastige vrije e-pion en een toren batterij op de g-lijn. Die combinatie zorgen voor de nodige problemen die zwart in eerste instantie niet weet op te lossen. Maar dan staat de verdediging er opeens toch voldoende bij en hoeft Freddie min of meer niets meer te doen dan afwachten. Maar dat afwachten stond vandaag niet in zijn woordenboek want een te optimistische zet (33… g5) laat alle mooie vooruitzichten op een remise in het water vallen. De koningsvleugel wordt wagenwijd opengezet voor wit, die meteen de geboden kans aanpakt. Gevolgd door nog een blunder geeft Freddie een paar zetten later op. En dan staan we even met 2-0 achter, dat lijkt hard aan te komen, maar de realiteit leert ons dat we hard terug gaan slaan.
Het was bijna al van Erik Smit gekomen die op zijn eigen manier Joop Houtman zwaar laat zweten. Lange tijd gaat de strijd gelijk op en een remise lijkt het meest logische in deze partij. Het gevecht wordt in de eerste twintig zetten achter de linies uitgevochten en de manoeuvres zijn overbekend. Maar dan is het Joop Houtman die tot actie overgaat. Een schijnoffer met het paard zorgt ervoor dat Erik zijn loper op het oog buiten spel moet zetten. Houtman gokt erop dat zijn twee torens een garantie zijn voor gelijk spel in het witte kamp. Maar als Erik waarschijnlijk iets avontuurlijker had gespeeld en de verdediging op orde had gebracht, was de winst makkelijk naar hem toe gekomen. Zoals het nu ging kon Houtman de witte koning insluiten, zodat deze niet meer aan eeuwig schaak kon ontsnappen. Natuurlijk baalde Erik daarvan want na afloop ziet hij hoe eenvoudig de winst was geweest.
Niet treuren want Marcel Boel levert de eerste winstpartij van de dag bij El Capitan af. Getergd door de snotverkouden remise bij het vorige bezoek aan Groningen geeft hij Peter Hulshof totaal geen kans op deze mooie verregende rotdag in november. Nikolai heeft in zijn partij geen kans gekregen, hier is het Marcel die er geen gras over laat groeien en na de opening al de manier kan uitkiezen hoe hij gaat winnen. Dat is natuurlijk heerlijk spelen, en genieten. Eerst moeten er nog wat kleine probleempjes worden opgelost maar dan is de witte a-pion het onderwerp van de aanval. Wit weet die nog wel te behouden maar moet daarvoor wel de c-pion opgeven, wat is het verschil, die a-pion komt later nog wel. Het speelt vrijwel vanzelf, ook in tijdnood, en voor de veertigste zet is het beslissende voordeel een feit. Wel weet wit nog een trucje in de stelling te brengen waar Marcel bijna in de fout gaat. Hij geeft toe dat hij na Db2 er over dacht om d3 te spelen. Het lastige is dan je mat gaat op g7, maar gelukkig ziet hij het op tijd. Joop Houtman weet nog een pion terug te veroveren maar wel ten koste van een verloren pionneneindspel. Een winstpartij uit een stuk!
En daarmee luiden we totale ommekeer van de wedstrijd in want nadat we ongeveer een uur hebben moeten wachten kan Reint ook een overwinning bij laten schrijven. Tegen Peter Bosker heeft hij vrijwel de gehele partij een licht voordeel, maar dat is nog geen garantie voor winst. Maar hij moet wel een pion opgeven om zodoende spel te houden, maar daar krijg je vroeger of later de rekening voor gepresenteerd. De stukken van Reint staan oerdegelijk opgesteld en de kleinste misgreep van Bosker wordt genadeloos afgestraft. Nadat pion f7 is veroverd rest Peter Bosker niet anders dan een verloren stelling tegen beter weten in door te spelen. Het mondt uit in een dame-eindspel waarin Reint alle touwtjes in handen heeft en speelt dat dan ook soepel uit. Tuurlijk, met twee pionnen meer moet dat ook zo zijn, maar enige secure behandeling was wel gewenst. Het resultaat is er niet anders om, we scoren de gelijkmaker.
Henk Eleveld is de volgende die voor het aanstaande feest zijn aandeel aan komt bieden. Al vroeg in de partij tegen Ewout Clarenburg geeft hij aan dat het wel eens zijn dag zou kunnen worden. Henk weet met zijn stukken een soort omklemming van de witte stukken te bewerkstelligen. En na twintig zetten staan de witte stukken verward om zich heen te kijken wat er allemaal aan de hand is. Ze werken totaal niet samen en gaan dan maar zelf op pad, maar ook dat idee wordt om zeep geholpen. Dan volgt er een middenspel waarin Henk makkelijk twee pionnen weet te winnen. Toch moet hij daar goed op zijn tellen passen om het verworven voordeel weer uit handen te geven. Maar hij speelt met genoeg precisie en het is een kwestie van tijd dat het beslissende voordeel voor hem is. Als hij eenmaal de laatste witte pion ook heeft verorberd moet Clarenburg inzien dat het genoeg is. Vanaf de eerste zetten heeft Henk laten blijken dat hij alleen aanspraak kon maken op de winst, en dat is uitgekomen.
Maar dat we dan nog zo plotseling de winst toegeworpen krijgen was niet verwacht. Martin speelt tegen Adrian Clemens een lange Siciliaanse Taimanov partij zonder dat het evenwicht wordt verbroken. Wie kan aanspraak maken op een voordeeltje in de partij? Geen van beiden, of het moet de zwarte pion op e3 zijn die daar ogenschijnlijk goed lijkt te staan. Daarentegen kan Martin zijn voordeel opeisen aan de hand van de twee verbonden vrijpionnen die voor hem onrust moeten gaan brengen in het zwarte kamp. Vraag is ook wie er te lang doorspeelt in dit totaal gelijke toreneindspel. Misschien is het handig om een van de torens af te ruilen en de boel meer te vereenvoudigen, nee daar hebben de heren gen zin in. Want we moeten bewijzen wie de langste adem heeft. Tja, en dan is het al na zessen en beginnen de eerste borden en stukken opgeruimd te worden, slaat de vermoeidheid toe en doen we nog maar eens een poging tot een trucje, maar daar gaan we heus niet intrappen… Maar niet, dan toch oeps, had ik toch maar die toren afgeruild, en nu is het te laat. Een moment van onoplettendheid doet Clemens de spreekwoordelijke das om. Nadat hij de op het oog onschuldige toren niet omwisselt voor een consumptiebon ziet hij zet c6 van Martin over het hoofd. Tsjing tsjing, wij kunnen ons rijk rekenen met de winst in de wedstrijd, want er gaat een complete toren verloren. Het was niet nodig geweest, maar uiterst welkom voor ons.
Het lijkt er wel op alsof we bezig zijn met een Scandinavisch seizoen, want voor de zoveelste keer in drie ronden komt deze opening op het bord. Een trend? In ieder geval is het ook weer in de langste partij van de dag, die van Jasper Zwirs. Tsjonge jonge, wat duurde die lang. Op een bepaald moment begint wedstrijdleider Edwin Denisse te controleren of de 500-zetten regel niet wordt overtreden, overleg met het hoofdkantoor van FIDE geeft geen uitsluitsel. We zijn tussendoor maar even naar huis gegaan want er moest toch iemand de hond uitlaten en de katten te eten geven. Toen we weer terug kwamen was hij nog steeds bezig. Ja, hij kon nog steeds bogen op een klein voordeeltje. Dus ja, wat doe je dan? Ach, we gaan even naar de Grote M, en wie komen we daar tegen… inderdaad de Kleine Beer! Waar je komt en gaat, hij weet hem altijd te vinden. Maar goed, Jasper heeft weer een sterke partij gespeeld en Peter Hendriks behoorlijk in ademnood. Legt hem het vuur na aan de schenen, maar de echte doorbraak komt er elke keer net niet. Hendriks houdt zijn toren ver uit de buurt van eventuele vorkjes, aftrekschaakjes en meer van trucjes uit de hoge hoed. Heeft er ergens winst voor hem ingezeten, Erik denkt van wel? Net op het moment dat ik hem adviseer een remise aan te nemen, maar de computer is het daar niet mee eens. En een paar zetten later zien ze dat zelf ook in.
Maar we nemen wel wraak voor de gemiste kans tegen SISSA, een ander team, maar het zijn Groningers en daar was het misschien wel om te doen. Gevolg is dat we na deze ronde op de tweede plaats staan, en dat was een seizoen eerder wel anders. Het geeft een goed gevoel, mede omdat we het sterker geachte team van Groninger Combinatie puur op wilskracht hebben verslagen. Natuurlijk heb je daar wel een gelukje bij nodig, maar dat cliché zou de tegenstander ook van stal halen. Volgende ronde tegen Enschede, gaan we voor de koppositie? De teamleider zal er op moeten vertrouwen, want hij is er niet bij, en dat is sinds het Gronings ontzet niet meer voorgekomen.
Partijen openen in nieuw venster of tabblad
Na de toeristische trip van de vorige ronde met de verlate aanvangstijd werd ons door wedstrijdleider Edwin Denisse op het hart gedrukt dat hij dat geen tweede keer zou tolereren. En terecht natuurlijk. Onderweg werden al de locaties gecontroleerd en daaruit bleek dat Nikolai een voorsprong van vijftien kilometer had, dat gingen we natuurlijk nooit meer inhalen. En toch kwamen we bijna tegelijk bij de speelzaal aan, ach ja de parkeerplaats was deze keer maar iets verder gekozen. Feit was wel dat we op tijd konden beginnen aan deze revanche tegen de Groningse schakers, want daar waren we op uit.
1.e4 (bis)Maar daar moesten we wel zeer diep voor gaan, vooral als na afloop van de wedstrijd een gemiddelde van 57 (!!) zetten blijkt te zijn gespeeld. Dat toont de strijdlust aan die we op het bord brachten. Maar zoals gezegd het kwam van ver, en de eerste die daar de gevolgen van ondervond was Nikolai Kabanof. Hij werd letterlijk en figuurlijk van bord gemept door Rudolf Potze, zelf gaf hij hem op het notatieformulier een andere naam, maar dat terzijde. Na amper tien zetten te hebben gespeeld krijgt Nikolai al allerlei dreigingen naar zich toe geslingerd. En een paar zetten later is de stelling al duidelijk minder voor hem. De koning mag niet meer rokeren, pionnen op de koningsvleugel staan er niet op hun voordeligst bij, en ga zo maar door. Na twintig zetten is de partij over, maar Nikolai gaat toch nog door, je weet maar nooit. Maar Rudolf Potze maakt geen fout, en doet de ene na de andere sloopzet. Het is prijsschieten, totdat Kabbie het eindelijk genoeg vindt en gedesillusioneerd opgeeft. De witte dame heeft een waar slagveld aangericht, terwijl aan de andere kant, en dat is wel heel opmerkelijk: de zwarte dame geen enkele zet heeft gedaan in deze partij! Dat zie je volgens mij niet vaak gebeuren…
Maar de malaise is dan nog niet voorbij, want Freddie verliest van Alef Boer die hem op de tweede zet al “verrast” met een ongebruikelijk zet in het Hollands. Er ontwikkelt zich een boeiende strijd met een voor Freddie open wond op f7. Toch weet hij de nodige dreigingen te counteren en hoeft niet te vrezen voor erger. Toch weet Alef Boer na verloop van tijd een voordeel naar zich toe te trekken met een lastige vrije e-pion en een toren batterij op de g-lijn. Die combinatie zorgen voor de nodige problemen die zwart in eerste instantie niet weet op te lossen. Maar dan staat de verdediging er opeens toch voldoende bij en hoeft Freddie min of meer niets meer te doen dan afwachten. Maar dat afwachten stond vandaag niet in zijn woordenboek want een te optimistische zet (33… g5) laat alle mooie vooruitzichten op een remise in het water vallen. De koningsvleugel wordt wagenwijd opengezet voor wit, die meteen de geboden kans aanpakt. Gevolgd door nog een blunder geeft Freddie een paar zetten later op. En dan staan we even met 2-0 achter, dat lijkt hard aan te komen, maar de realiteit leert ons dat we hard terug gaan slaan.
Het was bijna al van Erik Smit gekomen die op zijn eigen manier Joop Houtman zwaar laat zweten. Lange tijd gaat de strijd gelijk op en een remise lijkt het meest logische in deze partij. Het gevecht wordt in de eerste twintig zetten achter de linies uitgevochten en de manoeuvres zijn overbekend. Maar dan is het Joop Houtman die tot actie overgaat. Een schijnoffer met het paard zorgt ervoor dat Erik zijn loper op het oog buiten spel moet zetten. Houtman gokt erop dat zijn twee torens een garantie zijn voor gelijk spel in het witte kamp. Maar als Erik waarschijnlijk iets avontuurlijker had gespeeld en de verdediging op orde had gebracht, was de winst makkelijk naar hem toe gekomen. Zoals het nu ging kon Houtman de witte koning insluiten, zodat deze niet meer aan eeuwig schaak kon ontsnappen. Natuurlijk baalde Erik daarvan want na afloop ziet hij hoe eenvoudig de winst was geweest.
Niet treuren want Marcel Boel levert de eerste winstpartij van de dag bij El Capitan af. Getergd door de snotverkouden remise bij het vorige bezoek aan Groningen geeft hij Peter Hulshof totaal geen kans op deze mooie verregende rotdag in november. Nikolai heeft in zijn partij geen kans gekregen, hier is het Marcel die er geen gras over laat groeien en na de opening al de manier kan uitkiezen hoe hij gaat winnen. Dat is natuurlijk heerlijk spelen, en genieten. Eerst moeten er nog wat kleine probleempjes worden opgelost maar dan is de witte a-pion het onderwerp van de aanval. Wit weet die nog wel te behouden maar moet daarvoor wel de c-pion opgeven, wat is het verschil, die a-pion komt later nog wel. Het speelt vrijwel vanzelf, ook in tijdnood, en voor de veertigste zet is het beslissende voordeel een feit. Wel weet wit nog een trucje in de stelling te brengen waar Marcel bijna in de fout gaat. Hij geeft toe dat hij na Db2 er over dacht om d3 te spelen. Het lastige is dan je mat gaat op g7, maar gelukkig ziet hij het op tijd. Joop Houtman weet nog een pion terug te veroveren maar wel ten koste van een verloren pionneneindspel. Een winstpartij uit een stuk!
Henk Eleveld is de volgende die voor het aanstaande feest zijn aandeel aan komt bieden. Al vroeg in de partij tegen Ewout Clarenburg geeft hij aan dat het wel eens zijn dag zou kunnen worden. Henk weet met zijn stukken een soort omklemming van de witte stukken te bewerkstelligen. En na twintig zetten staan de witte stukken verward om zich heen te kijken wat er allemaal aan de hand is. Ze werken totaal niet samen en gaan dan maar zelf op pad, maar ook dat idee wordt om zeep geholpen. Dan volgt er een middenspel waarin Henk makkelijk twee pionnen weet te winnen. Toch moet hij daar goed op zijn tellen passen om het verworven voordeel weer uit handen te geven. Maar hij speelt met genoeg precisie en het is een kwestie van tijd dat het beslissende voordeel voor hem is. Als hij eenmaal de laatste witte pion ook heeft verorberd moet Clarenburg inzien dat het genoeg is. Vanaf de eerste zetten heeft Henk laten blijken dat hij alleen aanspraak kon maken op de winst, en dat is uitgekomen.
Maar dat we dan nog zo plotseling de winst toegeworpen krijgen was niet verwacht. Martin speelt tegen Adrian Clemens een lange Siciliaanse Taimanov partij zonder dat het evenwicht wordt verbroken. Wie kan aanspraak maken op een voordeeltje in de partij? Geen van beiden, of het moet de zwarte pion op e3 zijn die daar ogenschijnlijk goed lijkt te staan. Daarentegen kan Martin zijn voordeel opeisen aan de hand van de twee verbonden vrijpionnen die voor hem onrust moeten gaan brengen in het zwarte kamp. Vraag is ook wie er te lang doorspeelt in dit totaal gelijke toreneindspel. Misschien is het handig om een van de torens af te ruilen en de boel meer te vereenvoudigen, nee daar hebben de heren gen zin in. Want we moeten bewijzen wie de langste adem heeft. Tja, en dan is het al na zessen en beginnen de eerste borden en stukken opgeruimd te worden, slaat de vermoeidheid toe en doen we nog maar eens een poging tot een trucje, maar daar gaan we heus niet intrappen… Maar niet, dan toch oeps, had ik toch maar die toren afgeruild, en nu is het te laat. Een moment van onoplettendheid doet Clemens de spreekwoordelijke das om. Nadat hij de op het oog onschuldige toren niet omwisselt voor een consumptiebon ziet hij zet c6 van Martin over het hoofd. Tsjing tsjing, wij kunnen ons rijk rekenen met de winst in de wedstrijd, want er gaat een complete toren verloren. Het was niet nodig geweest, maar uiterst welkom voor ons.
Maar we nemen wel wraak voor de gemiste kans tegen SISSA, een ander team, maar het zijn Groningers en daar was het misschien wel om te doen. Gevolg is dat we na deze ronde op de tweede plaats staan, en dat was een seizoen eerder wel anders. Het geeft een goed gevoel, mede omdat we het sterker geachte team van Groninger Combinatie puur op wilskracht hebben verslagen. Natuurlijk heb je daar wel een gelukje bij nodig, maar dat cliché zou de tegenstander ook van stal halen. Volgende ronde tegen Enschede, gaan we voor de koppositie? De teamleider zal er op moeten vertrouwen, want hij is er niet bij, en dat is sinds het Gronings ontzet niet meer voorgekomen.
| Partijen in pgn |
Partijen openen in nieuw venster of tabblad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten