Arthur van de Oudeweetering
Nadat Roy van den Hatert en Van de Oudeweetering een snelle remise noteerden door een verantwoorde zetherhaling in een scherpe variant van het tweepaardenspel, kwam eFXO Apeldoorn snel op een 2-0 voorsprong. Thomas Beerdsen versloeg Jaap Amesz, die te gulzig was in een Scandinaviër met tegengestelde rochades. Stefan Kuipers kwam op de mooie score van 7 uit 8, nadat hij Dennis Arts – winnaar van de New In Chess Schoonheidsprijs ronde 7 – in een vroeg ontstaan eindspel wegtikte. Behalve een soepel eindspeloverwicht van onze voor de gelegenheid uit Italië overgevlogen catenaccio-specialist Armen Hachijan (tegen Jan Pijkeren) leek de koek daarmee wel een beetje op.
De stellingen van Merijn van Delft en Sjef Rijnaarts (tegen Hans Klip, respectievelijk Guido van Mierlo) boden weinig hoop, Max Warmerdam stond ogenschijnlijk verdacht tegen David Miedema en Nico Zwirs (tegen Paul Span) moest met een kleine kwaliteit minder alle zeilen bijzetten voor een remise.
Tot Apeldoorns geluk koos Miedema in een naderende tijdnoodfase een verkeerd plan: in een typische Franse stelling en met een loper op a4 kreeg Max de tijd om een tegenaanval op te zetten. De partij kantelde snel en plots was het 1-0 voor Max. Toen Tim Lammens het zekere voor het onzekere nam en in tijdnood zetten herhaalde tegen Joost Retera, was het 4-1 voor Apeldoorn en werd het duidelijk dat Armen, Kaba en wellicht Nico voor de laatste benodigde punten zouden zorgen. En aldus geschiedde, na enige tijd. Armen schoof en won een nette pot met zwart na een Engels opening, Nico speelde overtuigend verder, wat uitmondde in een afwikkeling naar een remise toren eindspel, en Kaba remiseerde nadat hij bijna te hard was gaan duwen tegen Houbens Maroczy-opstelling.
6-2 tussenstand en de promotie terug naar de Meesterklasse was een feit!
UVS boekt nog twee terechte overwinningen: Guido van Mierlo bracht een stukoffer toen Sjef met wit zijn stukken in een gesloten Spanjaard ongelukkig had geposteerd. De compensatie was duurzaam, Sjef vocht lang, maar echt uitzicht op redding lijkt hij niet te hebben gehad.
Tot slot was onze captain Merijn aan het knokken. Na een typisch huisvariantje tegen de Caro-Kann, had Hans Klip hem ten koste van een kwaliteit al vroeg in de middag bijkans pat gezet. Tegen de tijdnoodfase kwam er langzaam wat licht aan de horizon voor Merijn: een afwikkeling resulteerde in een ‘twee-torens-voor-een-dame’ eindspel, maar uiteindelijk bleek alle tegenstand toch ook hier tevergeefs.
UVS staat nog steeds tweede in de poule en maakt een mooi debuut. Maar Apeldoorn gaat terug naar de Meesterklasse!
De stellingen van Merijn van Delft en Sjef Rijnaarts (tegen Hans Klip, respectievelijk Guido van Mierlo) boden weinig hoop, Max Warmerdam stond ogenschijnlijk verdacht tegen David Miedema en Nico Zwirs (tegen Paul Span) moest met een kleine kwaliteit minder alle zeilen bijzetten voor een remise.
Tot Apeldoorns geluk koos Miedema in een naderende tijdnoodfase een verkeerd plan: in een typische Franse stelling en met een loper op a4 kreeg Max de tijd om een tegenaanval op te zetten. De partij kantelde snel en plots was het 1-0 voor Max. Toen Tim Lammens het zekere voor het onzekere nam en in tijdnood zetten herhaalde tegen Joost Retera, was het 4-1 voor Apeldoorn en werd het duidelijk dat Armen, Kaba en wellicht Nico voor de laatste benodigde punten zouden zorgen. En aldus geschiedde, na enige tijd. Armen schoof en won een nette pot met zwart na een Engels opening, Nico speelde overtuigend verder, wat uitmondde in een afwikkeling naar een remise toren eindspel, en Kaba remiseerde nadat hij bijna te hard was gaan duwen tegen Houbens Maroczy-opstelling.
6-2 tussenstand en de promotie terug naar de Meesterklasse was een feit!
UVS boekt nog twee terechte overwinningen: Guido van Mierlo bracht een stukoffer toen Sjef met wit zijn stukken in een gesloten Spanjaard ongelukkig had geposteerd. De compensatie was duurzaam, Sjef vocht lang, maar echt uitzicht op redding lijkt hij niet te hebben gehad.
Tot slot was onze captain Merijn aan het knokken. Na een typisch huisvariantje tegen de Caro-Kann, had Hans Klip hem ten koste van een kwaliteit al vroeg in de middag bijkans pat gezet. Tegen de tijdnoodfase kwam er langzaam wat licht aan de horizon voor Merijn: een afwikkeling resulteerde in een ‘twee-torens-voor-een-dame’ eindspel, maar uiteindelijk bleek alle tegenstand toch ook hier tevergeefs.
UVS staat nog steeds tweede in de poule en maakt een mooi debuut. Maar Apeldoorn gaat terug naar de Meesterklasse!
't Andere verslag | foto's op Google+ | foto's op Picasa | partijen in pgn |
Partijen openen in nieuw venster of tabblad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten